Don't mind me, i'm only murdering you.

"Laat me los, vieze landverrader!" Gilde een blond meisje, hooguit 20, 0f niet eens. waarschijnlijk was ze wel jonger dan dat. "Als je me nu niet los laat dan bijt ik je kop er af.." Siste het meisje, haar naam was Arizona. Ze zag er liever uit dan dat ze was. De agent, die Arizona vast had, geboeid, reageerde er niet eens op. Ze moest zelf maar kalmeren. "Jij.. arrogante.. Vieze.." Arizona gaf een harde trap naar achteren, die net niet hard genoeg was waardoor ze werd ingeperkt en in de sneeuw terecht kwam te liggen, met de knie van de agent op haar rug. "Word je nu rustig?" Zei de agent kalm. (Inperken.. ugh, ik haat dat. dat deden ze bij mij op de basisschool. geloof me, dat doet pijn.) "Ik ben al rustig, meneertje ik ben stoer want ik heb een politiepak aan.. Zonder dat stomme pak ben je NIETS! niets zeg ik je, dan kan je me geen ene fuck maken.." Arizona's hoofd werd in de sneeuw geduwd op haar wang, ze vloekte binnensmonds. "Oke oke oke, ik ben al rustig. Laat me gewoon los oke." Piepte ze nu, de sneeuw prikte aan haar wang, en de agent zette behoorlijk wat kracht op haar rug wat ook behoorlijk pijn deed. Een andere agent had aangebeld, En stond voor de deur met twee grote koffers.

Brittany en Danny zaten beneden in de woonkamer. Het was best stil. Ze waren zowat de enige beneden. Danny grinnikte. ''Nee, kijk. Dan moet je met die steen over die heen gaan en dan heb je me geslagen, snap je?'' Brittany keek bijna verwonderend naar het dambord. ''Dus.. zo iets?'' zei ze zacht. Ze had haar tong een klein stukje uit haar mond gestoken en probeerde Danny's aanwijzingen te volgen. Danny glimlachte. ''Nee, dat deed je gister ook-....'' Danny stopte even. Natuurlijk. Dat was ze vergeten. Een bijna triest glimlachje gleed over zijn gezicht. Vragend keek Brittany op. ''Gister?'' Danny schudde zijn hoofd. Hij woelde zachtjes door haar haar. Brittany glimlachte kort. Bijna gelukkig. Danny streek nog kort over haar wang en richtte zich daarna weer op het dambord. Hij wilde haar net nog wat instructies geven toen de bel ging. In eerste instantie deed Danny geen moeite om op te staan en de deur open te doen. Dat was ten slotte de taak van de begeleiding, toch? Maar de laatste dagen waren de begeleiders ver te zoeken. De bel ging nog maals. Dit keer iets langer. Danny zuchtte en keek zijn zusje even aan. ''Ben zo terug.'' Hij liep op een rustig tempo naar de deur toe en trok deze open. Hij schrok een klein beetje toen hij een man in uniform bij de deur zag.

"Goedenavond jongeman.. Zijn er begeleiders in deze kliniek..?" Arizona lachtte schamper, die nog steeds op de grond was gedrukt. "Ach lul normaal joh vieze jood.." Schold ze in het Iers, waarna ze omhoog werd getrokken door de andere Agent. "Opstaan jij, en je praat gewoon engels." Waarschuwde hij haar. Een ondeugende grijns verscheen op Arizona's gezicht. "nach bhfuil ar do shon.." ('Niet voor jou' in t Iers.) De agent duwde Arizona naar voren, haar haren hingen vand e natte sneeuw in slierten voor haar gezicht, ze keek vanonder haar haren naar Danny. "Hi handsome guy.." Zei ze met een scheef grijnsje, Waarna ze een waarschuwende por kreeg vand e agent die haar vasthield. Al snel kwam James aangesneld. "En dit moet Arizona zijn..?" James bekeek het meisje even. "Oh, en jij bent de begeleidster..?" Zei Arizona, opeens zo braaf als een lammetje, Ze was recht op gaan staan, en haar haren had ze uit haar gezicht gezwiept. Aangezien de agent haar vast hield, kon ze geen kant op. "Arizona Lynch.. Aangenaam." Zei ze met een onschuldig glimlachje, en bekeek James even. Was hij echt een begeleider..?

Danny fronste zijn wenkbrauwen even. Dat meisje was nou niet bepaald een lieverdje. Hij toonde niet of weinig reactie toen ze hem handsome noemde. Hij bleef haar alleen maar aankijken. Niet veel later kwam James er ook bij. Bijna opgelucht stapte Danny wat naar achteren. James kon dit maar beter afhandelen. Die chick zag eruit alsof ze rechtstreeks uit een of ander gekkenhuis kwam. Brittany was inmiddels ook gearriveerd. Ze ging achter haar broer staan en bekeek Arizona even. Ze slikte. Ze zag er bijna wild uit.

"BLijkbaar ben je gekalmeerd. Kan ik je nu loslaten?" Vroeg de agent rustig, hij moest eens weten. Als een braaf kindje knikte Arizona, waarna ze van binnen een sprongetje van vreugde maakte door de handboeien die werden losgeklikt. Ze haalde opgelucht adem, en keek even naar haar rood aangeslagen polsen. "Eindelijk. Ze deden onwijs veel pijn.." Zei ze met een lief lachje, en streek even haar haren uit haar gezicht, haar 'schattige' kant kwam naar boven. "Kijk uit met haar, ze kan nogal aggreseif worden." Waarschuwde de agent, Arizona draaide met haar ogen met een sarcastisch glimlachje alsof hij nonsens vertelde. "Oh, Fijne dag nog." Riep Arizona het duo nog na, De agent keek Arizona droog aan. "hetzelfde.." Zei de man maar wantrouwend. Arizona pakte haar koffers op, en stapte langs James de kliniek binnen, alsof er niets was gebeurd.

Danny keek nog even om naar het meisje voor hij de hal uit liep. Met dit soort types wilde hij het liefst zo min mogelijk te maken hebben. Tot zijn verbazing was zijn zusje al weg. Toen Danny de woonkamer binnen kwam lopen zag hij Brittany met Alex aan de sallontafel zitten. Alex had blijkbaar Danny's plek ingenomen en was nu met Brittany aan het dammen. Gek was het eigenlijk. Het was zo'n simpel spel. Maar toch bleek het Brittany keer op keer weer te boeien. Terwijl Danny daar zo een beetje stond te dagdromen werd hij bijna omver gewalst door het meisje dat zich langs hem heen probeerde te wurmen met haar koffers. Danny zuchtte wat geïrriteerd en deed even een stap opzij.