Op onderzoek uit.

Jazz zuchtte diep toen er voor de zoveelste keer over die enge moordenaar in de bossen werd verteld. Zij en nog een paar andere hadden hem niet gezien maar iedereen leek 7 kleuren in zijn broek te schijten bij het woord Jigsaw. Natuurlijk kende ze de naam, maar dat maakte haar niet uit. Jazz was net zo goed een moordenaar en voor niemand bang. Nee haar angsten voor mensen met wapens of moordenaar was al sinds haar 10e verdwenen. Ze gromde binnensmonds. ''Jigsaw dit, Jigsaw dat... KAP NOU EENS, stelletje kippetjes dat jullie er zijn!'' Riep ze boos waarna ze voor de zoveelste keer deze week haar kamer deur dicht smeet. Ze was het helemaal zat. Ze ging zelf wel kijken of die gast zo eng was. Dan maakte ze zelf wel uit of ze weg ging of niet en dit keer kon die enkelband haar geen ene flikker schelen al zou ze een stroomschok krijgen van wel 50 v. het maakte haar geen flikker meer uit. Ze griste haar rugzak onder het bed vandaan en hield deze onderste boven op zijn kop boven haar bed. Messen, revolvers, kettingen, touwen, grimas make-up alles, alles wat ze vroeger had gebruikt zat hier in. Want niemand had het pakketje van haar gecontrolleerd toen het vorige maand binnen kwam. Ze was haar neef hier erg dankbaar voor. Ze trok haar kleding kast openen en trok een legerkleurige broek aan, een zwart topje en een tanker vestje aan, haar toploze handschoentjes van leer en deed een groene band om haar hoofd heen. Iedereen had kunnen horen dat Jazz weer eens aan het rommelen was in haar kamer en dat betekende 9 van de 10 keer niets goeds. Ze trok het potje grimas make-up openen en smeerde twee strepen onder haar ogen. Ze leek net een meisje uit het leger. Ze trok haar laarzen met hoge zolen en met spijker bedekte punten aan en deed verschillende wapens in haar riem. Toen ze klaar was keek ze op de klok. 9 uur, de meeste zouden naar hun slaapkamer gaan en andere zouden in de lounge room gaan zitten. Ze snoof kort en checkte of ze alles nog had. Ze keek naar haar raam, deze was nog intact. Ze graafde in haar geheugen en zag dat ze Dexter nog betrapte op het slopen van zijn raam. Ze grinnikte kort. Ze stapte de gang op. Ze keek om zich heen en liep naar exters kamer die ze openen trok. Ze keek Dexter aan die zoals altijd op zijn nest lag. Ze snoof kort, ''Ik maak even gebruik van je raam, vind je vast niet erg en zo wel, pech gehad..'' Zei ze rustig. Ze had haar rugzak met wapens om maar ze had genoeg in haar kleding verstopt voor een heel leger. Ze liep naar zijn raam en trok zonder pardon het gordijn openen. Ze keek naar het raam. Zoals ze al dacht. Ze schoof hem zo ver mogelijk openen maar ze kon niet door dat kiertje heen. ''Kon ik beter me eigen raam slopen...'' Mompelde ze. Ze keek naar Dexter. ''Dexy, ik mag je en als een vriendin zeg ik je neem een douche want je stinkt...'' Zei ze rustig. Ze liep zijn kamer weer uit en liet alles zoals het was, raam openen, gordijn openen en de deur. Het maakte Jazz niets meer uit aangezien het haar niet meer boeide of ze nou terug kwam of niet. Ze liep naar haar raam en onderzocht deze. Ze snoof en pakte haar kamer stoel op. Ze deed een paar stappen achteruit en nam een aanloop om haar raam te slopen. Met een strijdkreet rende ze op haar raam af. Glasscherven vlogen in het rond en Jazz liet de stoel uit het raam pletteren, per ongeluk. Ze kon zichzelf nog tegen houden om niet te vallen. Ze hing haar rugzak weer goed op haar rug en klom uit het raam waarna ze haar handen openen haalde aan het glas. Niemand zou toch het lef hebben haar achter na te komen omdat ze allemaal 7 kleuren in hun broek schijten en zowel, liet ze dan maar komen.

Dexter schoot als een wilde omhoog uit zijn bed. "Jezus christus, waar ga jij heen, je ziet eruit alsof je het leger uit komt.. Of ingaat.." Hij wreef door zijn haren, en gaapte. Dat ongeluk van vorige keer was al vergeten. Tenminste, het leek vergeten. Ze zwegen er gewoon over. Dexter was ook niet echt bang voor die amateuristische moordenaar. Een beetje maar. Want hij had ene wapen.. Maar Dexter ook. Maar die had het lef niet om hem te gebruiken. En die gast wel. "Laat je m'n raam hee-" Maar voordat hij het wist, was Jazz al het raam uitgesproken. Hij zuchtte geirriteerd en gromde. "Meiden.." Mopperde hij, Hij draaide zich om in zijn bed.
Korosu liep zoals gewoonlijk doodleuk door het bos. Dit keer niet 'vermomd'. Vandaag zag hij er tenminste uit als een 'echte' moordenaar. Een te grote v-hals, al was het daar veel te koud voor. Op zijn rug hing een oude zwarte rugzak die duidelijk niet uit dit jaar kwam. Daaronder een zwarte broek, die op zijn knieen gescheurd was. Een wapenriem om zijn middel, Aan de linkerkant een zwarte glock 18, -Vuurwapen/geweer) Met een verlengd magazijn, en compleet uitgebreid. een wapen dat je niet snel kon verbergen. Hij had niet vaak een geweer bij zich, maar vandaag had hij besloten om echt een paar vervelende snotapen neer te knallen. Aan de andere kant van zijn riem zat een klein vlindermes dat haast niet opviel. HIj was er klaar voor.

((Geweldig wapen, dit. xD
http://www.gunslot.com/files/gunslot/images/35145.jpg VERLENGD MAGAZIJN EN AUTOMATISCH VUREN! xD Oftewel een miniatuur mitrailleur :3))

Jazz keek Dexter nog even aan voordat ze weg was gegaan. ''Wat denk je dat ik ga doen? Ik ga kijken of die Jigsaw nou echt wel zo eng is want jullie zijn gewoon kippetjes en daarbij die kras bij Dopey of hoe dat kind ook mag heten was niets. Maar uhm veel plezier bij Scarlett vandaag ow en wil je tegen Ash zeggen dat ik buiten ben bij jullie o zo enge vriendje... Dankje wel, je bent een schat..'' Zei ze alsof hij al ja had gezegt.

Jazz liep voorzichtig over de dakpannen heen maar op het laatste moment had ze schijt aan voorzichtigheid en liep ze gewoon recht vooruit. Bij een boom stopte ze en keek ze hoeveel meter ze moest springen. Ze beet even op haar onderlip, het was haalbaar als ze een goede aanloop nam. Ze greens toen ze een idee kreeg. Ze liep stapvoets naar boven en toen ze hoog genoeg was rende ze naar beneden waarna ze zichzelf liet wegglijden met een grote vaart. Bijna bij de rand sprong ze. Ze knalde haast tegen de bast van de boom aan maar een tak hield dit tegen. De tak brak en Jazz donderde een stukje naar beneden waarna ze zich weer vast greep bij de volgende tak. Ze hijgde nu al zachtjes en haar gezicht zat nu al lichtjes onder schrammen. Ze liet zich nu uit de boom zakken en kwam met een plofje op de grond. ''Adios, kippetjes!'' Zei ze hard op waarna ze de bossen in rende. Ze besloot naar het hart van het bos te gaan. Ze rende door de bomen heen en sprong meerdere malen over takken heen. Ze had de afgelopen jaren een goede conditie opgebouwd die achteruit was gegaan toen ze hier was maar dat maakte niet uit. Ze bleef rennen, haar longen branden. Iets wat goed voelde. Na een kwartier gerend te hebben stopte ze bij een boom. Dat was wel genoeg voor nu want ze moest nog wel wat kracht over hebben om dadelijk misschien wel echt hard te rennen. Maar Jazz en wegrennen kon niet samen. Jazz ging nog liever dood dan dat ze vluchten. Zo was ze opgevoed. Niemand ging weg tot de strijd gewonnen was. En als je viel of werd gedood, stierf je als een held in eer en niet als een laffaard. Ze snoof en liet zich zakken op een boomstam waarna ze een slok uit haar veldfles nam want dit keer was Jazz vast besloten te zoeken tot ze had gevonden wat ze zocht. Jigsaw de o zo enge moordenaar. ''oeww wat een eng bos, ik hoop dat ik niet gepakt word door Jigsaw want hij is zo eng..'' Zei ze overdreven. ''Puh, gezeik allemaal...'' Zei ze waarna ze een takje weg gooide. ''Kijk dan ik heb een kras van Jigsaw..'' Deed ze het gepiep na. ''Ze doen net alsof het een handtekening is... púh... belachelijk..'' ''Ze schijten al 7 kleuren in hun broek als ze een spinnetje zien...'' Jazz leunde rustig achteruit en zuchtte waarna ze naar de hemel boven haar keek. ''En dat noemd zich mannen... zijn net jochies van 5 die nog huilen als hun mamsie hun weg brengt naar de kleuterschool..'' Mompelde ze boos. ''Vroeger was dat wel anders...'' Zei ze met een zucht en keek naar haar schoenen. ''Ow wat mis ik die tijd zeg... schieten, het gesmeek van een man die zichzelf zo geweldig vind dat hij zijn vrouw voor zich houd.'' Ze snoof. ''Maar nu... nu worden ze al bang van een horrorfilm...'' Zei spuugde op de grond. ''Zal ze nog wel eens echte angst laten zien in plaats van een maskertje... wat is er nou eng aan een wit masker...'' Mompelde ze.
Jazz had dit wel vaker als ze alleen was dan lulde ze in zichzelf alsof er iemand naast haar zat die naar haar luisterde. Bij wat geritsel spitste ze haar oren. Met een ruk draaide ze zich om met haar revolver in haar handen. Ze keek oog in oog met een konijn...
Jazz gromde, ''Weg pluizig beest ga iemand anders vervelen...'' Ze schoot naast het konijn die metteen paniekerig weg sprinte. Jazz mopperde en ging weer zitten. ''Ik zit hier nu al een half uur en het enige wat ik zie is groen, groen en nog eens groen en bruin en een stom kut konijn en nu ook blauwe ogen in het groen...'' Jazz schrok van haar eigen woorden wakker. Blauwe ogen? Dexter? Jazz stond op met haar revolver in haar ene hand en in haar andere hand een vlindermes. Voorzichtig deed ze een stap dichterbij. ''Dexter? Als jij dat bent hoop ik voor je dat je heb gedoucht...'' Zei Jazz scherp. ''Ik tel tot 3 en als je dan niet uit de bosjes kom, dan help ik je er uit te komen...'' siste ze. Ze wist niet eens wat het was. Misschien was het wel een wolf? Of een ander kut beest.

"Tralala vandaag gaan er een paar dood. En reken maar dat ze dat niet leuk gaan vindeeeen" Zei Korosu haast vrolijk. Vandaag zou een rustige dag worden. Hij stak rustig een sigaret op, En gluurde door de bossen. Hij mompelde wat in zichzelf, iets wat op Japans leek. "Die kinderen van gisteren waren niet eens vermakend.. Stelletje verslaafde en een paar gehandicapte, jezus zeg.." Mopperde hij weer. Hij wild eene keer ene uitdaging. Iets wat hem wel vermaakte. geschreeuw ofzo, niet een stel hulpeloze drugsverslaafde die alsmaar naar hem luisterde. Gewoon eens een dwars persoon, iemand waarvan hij de ogen uit zijn of haar kop kon rukken als ze probeerde weg te rennen. Ja, dat was leuk. Een zacht saddistisch lachje kwam uit zijn mond, hij stond even stil toen hij in de verte een meisje zag staan. Hij keek droogjes en verveeld naar het figuur terwijl hij een trekje van zijn sigaret nam. "Toch niet weer zo'n huppelkutje he.." Mopperde hij opnieuw. Hij zuchtte diep. Hij had zó geen zin in die Aprilfiguren, al was het gezicht van dat meisje onbetaalbaar geweest. Als hij foto's had gemaakt, hadden ze nu over het hele internet netwerk gestaan. HIj huiverde bij het idee. Nee, Korosu was niet wat je noemde een lafaard. Er waren verschillende moordenaars, en Korosu kon je indelen bij de seriemoordenaren. Iemand die opdrachten afhandelde. Maar de laatste tijd vond hij het leuker om iedereen gewoon de ongen uit zijn lijf te rukken. Soms wel letterlijk. "Zo. Dan gaan we nu even wat konijntjes neerschieten." Zei hij droog, hij gooide zijn sigaret weg, met konijntjes bedoelde hij slachtoffers. HIj had Jazz al een tijdje in de gaten gehouden. "Zeg, Mevrouw. Konijnen bijten niet hoor." Korosu was door de bosjes gestapt, en hij leunde nonchalant tegen een half verdorde boom. "Behalve als ze schuimbekken, dan moet je wel voorzichtig zijn." Hij mompelde wat. "Je kan ze natuurlijk ook gewoon opvreten. Dat is dan wat ik doe." Hij schudde even zijn hoofd. "En jij bent..?" Hij wreef even onder zijn ogen. "Er zit trouwens wat op je gezicht." Was de sarcastische opmerking die Korosu maakte. Hij wees aanwijzend op zijn wangen. Hij nam Jazz kort in zich op. Hij was niet de enige met een wapen.

((We kunnen doen net zoals bij Dex en Jazz dat ze elkaar eerst haten, maar dat ze uiteindelijk onder één hoedje spelen en elkaar helpen ofzo xDD))

(( Ja dat kan ;x ))

Jazz trok haar wenkbrauw omhoog toen ze het gefluister of eerder gemoppel hoorde. Hij was niet echt bepaald slim dat was dan al weer te merken. Haar zien als een huppelkutje was gewoon dom. Jazz zag de blauwe ogen naar haar staren, wel eerder verveeld dan gespannen. Ze snoof, een man die dacht dat hij alles was. Het zal weer eens niet zo wezen dat hij dacht dat hij de beste was. Mannen, allemaal arogante kwallen. Jazz snoof. ''Zeg, ga tegen iemand anders bijdehand doen...'' Zei Jazz nuchter. Ze ging weer recht staan en trok haar wenkbrauw op. ''Jij vind jezelf heel wat hé?'' Zei Jazz nuchter. ''Mede-patienten bang maken, dat is leuk... alleen je vergeet alleen dat je een laffaard ben om mensen te pakken die minder waard zijn dan jou..'' Zei Jazz rustig. ''Al moet ik zeggen dat je iedereen bang heb gemaakt, ergens heb ik daar respect voor maar nu ik jou zie... valt die respect weg. Want je bent een aroganten kwal die zichzelf alles vind omdat hij bekend is als een serial killer... boehoe..'' Zei Jazz nogal nuchter en snoof. Ze stopte haar mes weg maar hield haar revolver vast voor het geval dat. Ze hield zijn geweer in de gaten. ''Wie ik ben? Gaat je eigenlijk geen reet aan maar goed omdat ik in een goede bui ben...'' ''Ik ben Jessica Alisayah Keyaz Camerfield oftewel Jazz voor jou..'' Zei Jazz rustig. ''Ow en om even duidelijk te zijn tegen ik ben geen huppelkutje!'' Zei ze ergens pissig. Ze had daar zo'n hekel aan. Ze zetten een stap vooruit en keek de man aan die zich Jigsaw noemde. ''Denk niet dat ik bang voor je ben...'' Zei ze nuchter. Onder hun begon iets te piepen. Jazz zuchtte en hees haar been op de boom stam waarna ze haar laars openen deed en keek naar haar piepende enkelband. Normaal moest er nu een code worden ingevoerd maar aangezien Jazz de code niet had zat er maar één ding op. Ze pakte haar revolver en laden deze.

Niet veel later kwamen er heel veel vogels omhoog uit de bossen en was het schot te horen. Iedereen die zijn ramen openen had in de chalet zou het horen en de vogels op zien stijgen. Jazz trok haar broekspijp naar beneden en draaide zich rustig om. ''Net als jij hou ik er van om mezelf te camufleren alleen jij doet een masker op en ik doe dit op en het boeit me niet hoe het er op zit als het er maar op zit..'' Zei ze rustig waarna ze hem aan keek. Ze keek naar zijn wapen. ''Zo, en wat ging je daar mee doen? Mij mee neerschieten??'' vroeg ze nuchter. Er was geen greintje angst in haar stem te horen. Want zo eng vond ze hem niet en dat zal Jigsaw echter raar moeten vinden aangezien ze hem wel kende en wist dat het een moordenaar was.

Korosu grinnikte. Dit was diegene die hij zocht. "Oh, Dit hier..? Oh, nee hoor. Ik was niets van 'plan' ofzo." Hij gaapte kort. Hij deed helemaal niet alsof hij alles was, hij deed gewoon waar hij zin in had. "Trouwens.. Ik snap niet waarom je je handen zo om je geweer hebt geklemd. Ik ga j heus niet vermoorden hoor. Mordenaars onder elkaar, toch? Ik zeg niet dat 'ik je door heb'. Maar niet elke vrouw loopt met een geweer over straat." Hij bekeek Jazz. "Trouwens.. Ik ben Korosu. Mijn achternaam is niet zo heel belangrijk. Aangezien tegenwoordig mensen mij een leuke bijnaam geven die ik zelf niet eens leuk vind.." Mompelde hij nu geirriteerd. "Ik bedoel.. JIGSAW... zie ik er uit als een clown?" Hij moest lachen om die ironische opmerking. "Oke, laat maar. ik zie aan je gezicht dat je een opmerking gaat maken." Hij kneep een oog dicht toen jazz het enkelbandje van haar voet schoot. "Vastgezeten voor moord zeker." Concludeerde hij. "Hoe lang?" Vroeg hij, nu opeens een stuk meer geinteresseerd. Nee, hij was verstandig. Hij ging dit meisje ter vriend houden. Kon altijd nog van pas komen.

Jazz keek hem doordringend aan. ''Dat zeggen ze allemaal maar voor je het weet...'' Zei Jazz en planten haar revolver op haar hoofd. ''Pang..'' Zei ze waarna ze de revolver van haar hoofd af haalde. Ze keek hem weer aan. ''Vertrouw niemand, regel nummer 1 van overleven, dat zou je ondertussen wel moeten weten..'' Zei Jazz met een knipoog. Ze zei niets toen hij begon over haar wapen maar er verscheen wel een grijns op haar gezicht. Jazz voelde zich echter wel bekeken door Jigsaw. ''Bevalt het?'' zei ze met haar wenkbrauw opgetrokken. Als je Jazz eenmaal kende wist je dat ze gewoon zo'n opmerking maakte. Ze luisterde vervolgens naar hem toen hij zich voorstelde aan haar. ''Korosu... uhm... best een leuke naam..'' Zei ze rustig waarna ze haar schouders een beetje ophaalde. Toen hij begon over de clown trok ze haar mond openen om te zeggen dat hij er inderdaad als een clown uitzag maar Korosu had het al door. Ze lachtte stilletjes toen hij het door had. Haar enkelband begon te piepen en Jazz schoot hem er niet veel later af. Het bandje pakte ze op. Ze keek Korosu aan. ''Eigenlijk voor illegale wapen verkoop, drugs verkoop en moord, nouja meerdere moorden...'' Zei jazz eerlijk tegen hem. ''Maffia bazin, nichtje van de baas geweest. Baas omgekomen door mijn ouders, ouders later vermoord, mijn oom's plek ingenomen en voor de rest... je kan het wel raden..'' Zei Jazz gewoontjes alsof het niets was. Voor haar was het ook niets. ''Ongeveer een anderhalf jaar, bijna twee jaar. Maar er gingen wat jaren van af door slechte jeugd en getuigingen waarmee ik 8 man in de bak heb gekregen, dus rekenen maar uit. Zo er 15 jaar zitten omdat ik nog minderjarig was maar daarvoor in de plaats krijg ik een rehab omdat ik me in de bak, soort van heb gedragen..'' Zei Jazz rustig. ''Maar hierna ga ik weer verder waarmee ik gebleven was. Een jaar in die duffe kliniek en dan weer genieten van de pijn in iemands ogen. Eerlijk..'' Zei ze meer in zichzelf dan tegen hem. Ze richten zich weer op Korosu terwijl ze haar revolver terug stopte en vervolgens een lolly uit haar vestje haalde, het papiertje er van af haalde en in haar mond stak. Ze rommelde wat in haar zak en stak een lolly naar hem uit. ''Ook?'' vroeg ze kalm. Ze snapte niet waarom die kindertjes zo bang voor hem waren want zo eng was hij echt niet. ''Zeg die kinderen van gisteren, die zitten bij mij in de kliniek door jou moest ik door het raam uitbreken maar zeg eens... hoe heb je hun zo bang gekregen? Natuurlijk kan ik dat ook als ik met een mes ga rondzwaaien maar zelfs Dexter scheet 7 kleuren in zijn broek en dat heb ik nog niet voor elkaar gekregen wel dat hij over de rooien ging door een grapje maarjah daar gaat het nu niet om...'' ''Maar vertel eens wat over je zelf..'' Als Jazz eenmaal op dreef was, was ze moeilijk te stoppen. Ze hoopte nu enkel dat niemand haar ging zoeken of dat Dexter haar verlinkt had bij de begeleiders en het aan Ash had verteld en die dan niet zo stom was om haar te gaan zoeken want zij overleefde het wel een nachtje tussen de wolven maar Ash? Nee die niet. ''Waar kom je vandaan en waar woon je nu en hoe hou je je zo verstopt in het bos zonder er belabberd uit te zien...'' Dat laatste kwam er uit als een Jazz compliment iets wat zelden voor kwam.

Korosu luisterde aandachtig naar het verhaal. Hij knikte. "Toe maar, dat is me een verhaal.." Hij kreeg een lolly toegestoken, en schudde zijn hoofd. Hij boog voorover. "Regel een. Vertrouw niemand." herhaalde hij Jazz haar woorden en duwde de Lolly terug richting Jazz. Toen ze begon over hoe hij die kinderen bang had gekregen, liet hij een vlindermes tussen zijn vingers glijden. "Gewoon zo." Hij zette het in geuren en kleuren tegen haar hals aan, net schuij onder haa kaak. "Lulverhaaltje opzetten en ze zijn bang. Maarja, vrouwen, moet ik zeggen, zoals jou, zijn niet zo snel bang te krigen." Gaf hij eerlijk toe. Hij speelde nog wat met hrt mes en stak hem weer in de wapenriem om zijn middel. "Ach. Oefen wat in je acteerkunsten en je loopt zo bij mensen naar binnen alsof het vrienden zijn. En verlaatvhet huis na een paar dagen, alleen. Het huis blijf weliswaar niet vrij van een chaos, maar je moet wat ok je eten te krijgen. Ofterwijl; ik ben een zwerver en ik heb geen huis. Dakloos dus." Hij moest er zelf om lachen, hij had nu meerdere vragen beantwoord. "En waar ik vandaan kom, komen alle halloweenkindertjes vandaan zoals ik; Japan. Stad? Onodige informatie. Er zijn dingen die je niet hoeft te weten." Zei hij oplettend. Hij keek even naar zijn eweer. "Zeg, heb je dit wel eens gezien?" Zei hij met een grijnsje, hij schoof hrt uitgebreidde ding uit de riem en laadehet magazijn. Hij richtte in de luct en schoot, meerdere kogels alsof he een mittraileur was werden in de lucht geschoten. "Als er dadelijk opeens kogels uit de lucht komen vallen moet je niet shrikken." Hij huiverde. "Ja, ikvind het leuk om op te sheppen met mijn speeltjes." Gaf hij stilletjes lachend toe.

rpg jenni; korosu and jazz

Korosu luisterde aandachtig naar het verhaal. Hij knikte. "Toe maar, dat is me een verhaal.." Hij kreeg een lolly toegestoken, en schudde zijn hoofd. Hij boog voorover. "Regel een. Vertrouw niemand." herhaalde hij Jazz haar woorden en duwde de Lolly terug richting Jazz. Toen ze begon over hoe hij die kinderen bang had gekregen, liet hij een vlindermes tussen zijn vingers glijden. "Gewoon zo." Hij zette het in geuren en kleuren tegen haar hals aan, net schuij onder haa kaak. "Lulverhaaltje opzetten en ze zijn bang. Maarja, vrouwen, moet ik zeggen, zoals jou, zijn niet zo snel bang te krigen." Gaf hij eerlijk toe. Hij speelde nog wat met hrt mes en stak hem weer in de wapenriem om zijn middel. "Ach. Oefen wat in je acteerkunsten en je loopt zo bij mensen naar binnen alsof het vrienden zijn. En verlaatvhet huis na een paar dagen, alleen. Het huis blijf weliswaar niet vrij van een chaos, maar je moet wat ok je eten te krijgen. Ofterwijl; ik ben een zwerver en ik heb geen huis. Dakloos dus." Hij moest er zelf om lachen, hij had nu meerdere vragen beantwoord. "En waar ik vandaan kom, komen alle halloweenkindertjes vandaan zoals ik; Japan. Stad? Onodige informatie. Er zijn dingen die je niet hoeft te weten." Zei hij oplettend. Hij keek even naar zijn eweer. "Zeg, heb je dit wel eens gezien?" Zei hij met een grijnsje, hij schoof hrt uitgebreidde ding uit de riem en laadehet magazijn. Hij richtte in de luct en schoot, meerdere kogels alsof he een mittraileur was werden in de lucht geschoten. "Als er dadelijk opeens kogels uit de lucht komen vallen moet je niet shrikken." Hij huiverde. "Ja, ikvind het leuk om op te sheppen met mijn speeltjes." Gaf hij stilletjes lachend toe.

Jazz keek Korosu rustig aan terwijl hij sprak. Ze haalde haar schouders op. "meer voor mij..." Zei ze met de lolly in haar mond. Ze sabelde er rustig op toen hij het vlindermes op haar keel zetten. Ze snoof lichtjes, "blijkbaar zijn ze bang voor clowns want dat is dus niet eng..." Zei ze kalmpjes waarna ze het vlindermesje weg duwde. Er ontstond een snee in haar vinger maar dat maakte Jazz niet echt  meer uit. "Ja, klopt want ik ben nooit bang anders stond ik hier niet dan lag ik onder me bed en was het raam nog heel..." Ze keek naar hem toen hij zijn gweer showde. "wat denk je als ik handelde in illegale wapens..." Zei Jazz rustig. Ergens kreeg ze trek in een sigaret omdat ze toch aan vroeger moest denken door dit alles. Ze haalde haar lolly uit haar mond en keek hoe de kogelhulsels naar beneden vielen. "Je speeltje wijkt 3 mm af en 5 kogels per seconde.." Zei ze rustig waarna ze haar lolly weer in haar mond stak. Ze stak haar hand uit. "kom hier dan verbeter ik je speeltje wel..." zei ze rustig.

Korosu keek Jazz droogjes aan. "Je staat strak van de spanning. bek open en paffen." Korosu stak een peuk tussen haar lippen. "Doe voorzichtig met m'n Zippo want die moet ook nog in m'n 'speeltje'. zoals jij het noemt." Hij gooide een zippo naar haar en klikte de verlengstukken van zijn wapen af. het magazijn stopte hij in zijn zak en de korf legde hij op de grond. "En doe wat je niet laten kan." Hij legde het geweer in haar handen en ook hij stak een sigaret op. "Zijn trouwens zelfgedraaide sigaretten. in een huls. hardstikke goor, maar zoals je weet heb ik haast nooit geld. eigenlijk heb ik nooit geld." Zei hij me een sxheef grijnsje. "En ja, alles wat ik aan heb, heb ik niet toevallig in een winkel gekocht." Hij mompelde wat. "Ik heb wel een huis, maar daar staat geen bed. gewoon een matrasje op de grond. Tsja, als een paar kindertjes vervelend doen, en ik eld nodig heb, vraag ik losgeld voor de slaxhtoffertjes." Hij greens toen hij Jazz zo bezig zag met zijn wapen. "En als ze braaf zijn komen ze er nog onbewerkt vanaf ook. maar ik, ik heb mijn geld." Zei hij, alsof het se normaalste zaak van de wereld was. "het gaat niet om je uiterlijk, het gaat om het innerlijk. Je persoonlijkheid maakt je de moordenaar die je bent. en ik draag geen masker om op een clown te lijken, ik draag een masker omdat ik mijn identiteit bewaar. zo simpel is het. Ik weet nie hoe het is om in een celletje te zitten, mmaar geloof me.. die adrenaline die door je aderen jaagt,  als je word ahtevolgd door zes politieagenten en twee loeiende busjes, is geweldig." Hij ging maar door, hij was blij dat hij een keer Zijn verhaal kwijt kon. "En vandaag heb ik zin in een massale chaos in het dorp." mompelde hij droogjes na een trek te nemen van zijn sigaret.

Jazz keek Korosu aan toen hij zei dat ze strak stond van de spanning. "Ik ken geen rust..." Zei ze als antwoord daarop. Ze deed haar mond openen als gevraagd en kreeg een zelf gedraaide sigaret in haar bek. Ze snoof lichtjes, "beter iets dan niets.." Zei ze kalm en ving de zippo op waarna ze de sigaret aan stak en hem vervolgens terug gooide. Ze pakte het geweer over, plofte neer terwijl ze gewoon door pafte met de sigaret in haar muil en begon hem deel voor deel te slopen. De onderdelen legde ze neer en hier en daar draaide ze wat aan met haar mesje waarna ze hem weer keurig in elkaar zetten wel op een iets andrre manier maar het wapen zag er keurig uit. Ze stond op en richten hem op de boom. "als het goed is dan.." Ze pikte en schoot waarna ze twee stappen achteruit moest doen. Ze snoof en haalde het geweer naar beneden. " 1 mm afwijking, 9 kogels per seconde.." Zei ze rustig en gaf het geweer terug. Ze had de hele tijd naar zijn verhaal geluisterd maar zei er niets over. Ze haalde haar rugzak van haar rug af en ritste deze openen. "welkom terug, schatje..." Zei ze met glimmende ogen waarna ze haar geweer in elkaar zetten een geweer wat je vaak zag bij oorlogen. Ze hing de band om met kogels en keek korosu aan. "Lets go we gaan terror zetten.." Zei ze grijnzend dit was heel lang geleden dat ze dit had gedaan maar ze wist alles nog het was net als fietsen.

Korosu greens bij het zien van jazz haar uitrusting. "Ik weet dat je me ut gaat laxhen, maar ik moet toch dat theatermasker op." Zei Korosu half lachend. "En noem me nirt bij mijn naam. Vandaag ben ik Jigsaw." Zei hij met een peuk in zijn mond, hij klikte de overige delen terug op het wapen, en bekeek zijn zippo die hij er handi in klikte. "Hij doet he weliswaar niet lang, maar binnenkort breid ik de gasaandrijving aan." Hij hield het ding in in zijn hand. "Als je me  even een momentje geeft.." Hij pakte een nieuwe sigaret, en hield hem voor de zojuist gecreeerde vlammenwerper. "Lets warm things up today!" Hij stak de aigaret doodleuk aan met de vlammenwerper, en liep samen met Jazz richting de stad. -bedenk hirt een battle liedje xD-

Jazz keek hem met een grijns aan, korosu waarom heb je een masker op, onee het is je tering kop.." Zong Jazz toen Korosu zijn masker op deed. Ze grinnikte lichtjes, "Met je clowns naam, jigsaw... past wel bij je.." Zei ze grijnzend "maar is goed, Jigsaw..." Ze liep achter hem aan en nam een laatste trekje waarna ze het op de grond gooide. "lets go clownskop..." Zei ze waarna ze iets sneller begon te lopen. 

Eindelijk kwamen ze bij het dorp aan. Jazz greens. "Na u, clowntje.." Zei Jazz grijnzend en maakte een lichte buiging naar hem toe. Ze grinnikte kort en keek wat hij nu ging doen.

Korosu greens alleen maar breed. Maar dat was niet te zien door het witte masker dat zijn gezicht volledig bedekte. Jazz wachtte duidelijk op zijn handelingen, wat hij zou gaan doen om die chaos te gaan veroorzaken. En Korosu had al een geweldig idee. Alsof er niets aan de hand was, als een doodnormale burger, liep hij nonchalant het pad af richting het cafe. "Zin in een drankje, `Mevrouw Jazz..?" Een zelfingenomen glimlach verscheen op zijn smoelwerk terwijl hij het café binnen liep. Willekeurige blikken werden hem toegeworpen, zelfs een paar angstige blikken. Maar wat wilde je ook, je zag niet elke dag een man met een wit masker op zijn hoofd en een vuurwapen in zijn handen een café binnenlopen, om vervolgens een bloedbad te veroorzaken.

"Geen beweging. Iedereen zit stil." Zei Korosu zacht, maar toch hoorbaar voor iedereen in de ruimte. Hij hief het wapen op, tussen twee handen, want het ding was sowieso zwaar voor elk menselijk wezen om in een hand vast te houden, al lag dat aan de houding hoe je het wapen vasthield. "Wegwezen jij!" Riep de barman angstig, maar Korosu haalde alleen zijn schouders op, en liep net zo nonchalant als dat hij binnen was gekomen naar de bar toe, En legde zijn wapen neer op zijn kant op de toonbank. "Doe maar wat. en doe het goed, want zo niet dan zal het e bezuren. En ook iets voor deze jongedame hier." Zei hij, er was haast geen greintje van emotie in zijn stem te horen. Het was in ieder geval ver te zoeken.



((Eindelijk gepost xDD))

((Ja eindenlijk, waar de hel was jij xd))

Jazz keek Korosu aan, al was er niets meer te zien dan zijn ogen. Al vond Jazz niet echt erg aangezien het best wel mooie ogen waren en daarbij kwam ook nog dat die blik in zijn ogen haar wel aanspraken maar dat had je nou eenmaal als je een crimineel was of eindelijk nog steeds bent. Want Jazz was dan wel in een rehab maar ze zou het nooit opgeven. Zodra ze klaar was met die kliniek ging ze gewoon weer verder. De enige reden dat ze nog niet ontsnapt was daar was omdat ze eerlijk gezegt daar wel leuk vond. Ze kon opschieten met de mensen daar en ze had een gratis bed en eten. En elke ochtend en avond kon ze ongestoord douche of een uur als ze wou baden. Jazz had dan gewoon schijt en liet de deur gewoon openen staan. 1 keer was er iemand perongeluk binnen gekomen terwijl ze in bad zat maar ze had genoeg schuim over zich heen. Jazz was niet echt iemand die zich ook maar iets aan trok van woorden. Ze vatten het altijd heel rustig en nuchter op en maakte meestal dan een rot opmerking terug die 9 van de 10 keer wel aan kwam. Jazz liep rustig achter hem aan met haar geweer op haar rug ''Uhm? eigelijk heb ik geen dorst maar omdat je zo aandringt..'' Zei jazz met een lichte grijns waarna hem haast sierlijk achterna liep.

Eenmaal het cafe binnen, ging haar blik rond de mensen die haast angstig naar hun keken. Hier en daar zag ze mensen die geen angst voelde voor hun en ook een paar die er helemaal niet bij waren. Ze snoof en keek schichtig naar de barman. Ze keek hem haast boosaardig aan met haar glimlach. Je zou van haar blik best bang kunnen worden maar het wapen en haar uitrustig maakte haar toch ergens wel aanstaanjagend. Op haar kisten liep ze naar een tafeltje toe met grote jongens wiens handen allemaal naar hun heupen gingen. In een vloeiende beweging had ze haar wapen van haar rug gehaald en op hen gericht. ''12 kogels per seconde jongens dus als ik jullie was zou ik jullie miezerige revolvers op de tafel gooien..'' De mannen keken elkaar eerst aan maar lachtte vervolgens wel. ''En wat dacht deze kleine meid dan te doen? Op ons schieten? Ow wat zijn we bang, schiet dan maar klein meisje, je schiet toch niet'' Jazz keek hun eerst heel rustig aan maar haar mondhoeken krulde op terwijl haar ogen die haast donker werden hun aanstaarde. Ze laden haar M16 (http://www.defensereview.com/stories/m16clinic/M16%20Viper%20with%20the%20Coyote%20Ugly%20Finish,%20by%20M16%20Clinic.jpg) Ze haalde haar trekker over, zoals gezegt kwamen er ook 12 kogels uit elk kwam in de muur te recht en Jazz maakte er een figuur van een Smiley met 2 kruisjes als ogen en zijn mondhoeken naar beneden, en tussen de ogen zat ook een schot. De mannen keken verbijsterd toe en gooide hun wapens op tafel alle hadden ze een glock 15. Jazz snoof, ''En dat noemt zich mannen... mannen met wijven wapens..'' Zei Jazz ruw. Ze pakte de wapens op en haalde ze in een paar vloeiende bewegingen uit elkaar en gooide het allemaal op een hoop. ''Veel plezier met in elkaar zetten, sukkels..'' Zei Jazz met een brede grijns waarna ze terug liep naar de bar.
''Heb ik iets gemist?'' vroeg ze schijnheilig met haar armen geleund op de bar terwijl ze Korosu oftwel Jigsaw aan keek. Ze keek naar het drankje wat naar haar toe werd geschoven. ''Bedankt..'' Zei Jazz neutraal alsof er niets gebeurd was. Iets wat in haar ogen ook was, want dit was ook niets. Ze pakte haar drankje beet en nam er een slok van terwijl ze even achterom keek naar de jongens die wanhopig iets in elkaar probeerde te zetten. Haar mondhoeken krulde omhoog en ze keek naar de barman. ''Heb je niets beters dan een droge martini met olijven voor me, ben misschien een vrouw maar ik drink geen wijven drankjes..'' Zei Jazz luchtig. Ze zetten het glas neer en keek de barman met twinkelde duivelse ogen aan. Haar lach was bijna oogverblindend als ze niet zo gevaarlijk er uit had gezien was ze een knappe vrouw geweest maar jurkjes en hakken waren niets voor Jazz, misschien ooit iemand tegen kwam waar ze moeite voor moest doen. Ze wriemelde aan haar blauwe lok. ''Ik denk dat ik mijn haar maar eens zwart ga verven met een rode plunt want dit is nogal, uhm hoe moet ik het zeggen, schattig...'' Ze keek omhoog naar de barman. ''Vind je niet?'' De barman knikte angstig. Jazz's ogen veranderde en ze greep zijn kraag beet en trok hem op de bar. ''Verkeerde antwoord, schat...'' Zei Jazz met een duivelse glimlachje waarna ze haar vlindermes uit haar riem trok en een streep over zijn wang trok. ''Bij het volgende verkeerde antwoord, snij ik je lever er uit en eet ik die op, gekookt in rode wijn uiterraad... en als toetje..'' Zei ze vermakkelijk terwijl ze over zijn hals ging waar ook een streep ontstond. ''Je lippen..'' Zei Jazz waarna ze een stuk van zijn oorlel afsneed. Ze liet hem los en de barman ging schichtig achteruit.
''Your turn...'' Zei ze poeslief tegen Korosu. Ze keek even naar de klok en trok haar wenkbrauw op. ''Het valt me van ze tegen, ik ben nu al 3 uur weg en nog steeds geen begeleiders...'' Ze schudde haar hoofd terwijl ze afkeurende geluiden maakte. ''En dat noemt zich een kliniek, het zijn niets meer dan een stelletje gillende keukenwijven... begeleiders, pff...'' ''Ze kunnen iedereen begeleider maken, ze kunnen zelfs een mogool die kinderen begeleiden want die mensen doe toch niets anders dan flikflooien met hun patienten..'' Ze keek even naar Korosu maar wende haar blik al snel weer af naar de klok die rustig door tikte, het was duidelijk te horen want iedereen was muisstil. ''Me vriend is niets meer dan een laffaard, ik hoef geen laffaard. Ik wil een echte man, iemand die de broek aan heeft en die me weet te hendelen, niet een of ander jochie die er net achter is gekomen waar een wc echt voor dient...'' Mompelde ze. Ze keek Korosu aan, ''En hoe gaat het met jou, liefdesleven...'' ''Clownskop?'' Vroeg Jazz rustig.

((Er moeten weer mensen overdrijven hoor, met een wapen. xDDD

Okay,, hier komt mijn falende post..))


Ash liep maar wat te ijsberen in zijn kamer. Hij was begonnen met een tekening, maar het feit dat Jazz nog steeds niet langs zijn kamer was gekomen, maakte hem onrustig. Want Jazz kwam altijd, standaard naar zijn kamer voor gezelligheid of zo, of om hem gewoon te kunnen zien. Omdat ze wist hoe eenzaam Ash zich wel eens kon voelen. Hij moest grijnzen bij dat idee, maar die grijns verdween al snel. Een zucht ontsnapte uit zijn mond. Misschien moest hij zich gewoon niet zoveel zorgen maken, dat was nergens goed voor. Hij liet zich gestrest op zijn bed zakken, en ging even liggen, maar schoot met een ruk omhoog toen de deur werd opengegooid. "Ash, je vriendinnetje is al een tijdje weg." Mompelde Dexter, Ash snoof. "Joh, alsof ik dat zélf niet heb gemerkt.." Zei hij nors, die twee konden elkaar nog steeds niet uitstaan. "Als je misschien even wilt luisteren!?" Begon Dexter nu serieus. "Wat." Mopperde Ash. "Jazz is bij mij uit het raam gesprongen en sindsdien niet meer terug gekomen." Zei Dexter serieus, het gezicht van Ash veranderde op slag. "Wat is er met haar gebeurd!?" Dexter sloot geïrriteerd zijn ogen. "Kan je kappen met schreeuwen!?" Riep hij terug, Ash stond op. "Ik ga d'r wel zoeken." Hij perste zich langs Dexter, maar Dexter hield hem tegen. "Jij gaat helemaal nergens naartoe." Ash keek hem fel aan. "Wil je dat ze dood gevonden word ofzo?" Zei Ash, nu kalmer dan eerst. Dexter lachte schamper. "Jazz haar kennende zit ze nu te kaarten met die Korosu." Ash trok zich los van Dexter, en duwde hem aan de kant. "Kan me geen flikker schelen, ik ga d'r zoeken." mopperde hij weer.

Buiten liepen de twee jongens uiteindelijk mokkend naast elkaar. Dexter een wapen onder zijn riem gestoken. Het was niet veel speciaals, Maar Dexter had geen wapen om op te scheppen, maar om zichzelf uit benauwde situaties te kunnen redden. En een simpele Glock was daar voldoende voor. Ash daarentegen, moest vertrouwen op Dexter, aangezien Dexter de enige was met een wapen. "Zeg.. Dex.. Hoe kom je eigenlijk aan dat wapen..?" Dexter haalde zijn schouders op. "Van de vrachtwagen gevallen." Zei Dexter met een grijnsje. Ash keek hem droogjes aan. "En daar bedoel je mee.. Ooh. Geen vergunning dus.." Mompelde Ash. Dexter zuchtte geïrriteerd. "Schaapje komt er achter." Mompelde Dexter, uiteindelijk kwamen ze aan bij het dorp, maar ze hadden geen flauw benul waar Jazz kon zitten. En wie ze tegen zouden komen..

"Ik vind het leuk staan hoor, Jazz." Zei Korosu met een droge blik naar het glas dat naar hem toegeschoven werd. "Luister. Zie ik er uit als een wijf..?" Hij hief een vinger op naar Jazz zonder haar aan te kijken. "Geen commentaar." Zei hij, om een voorspelbare opmerking te kunnen tegenhouden. Voordat Korosu iets kon doen, nam Jazz de vent al te grazen. "Staat je leuk, dat rode in je haar." Zei Korosu tegen de barman, Hij zei niets. Korosu stond op, en goot het glas leeg over de man, de alcohol zou in zijn open wonden gaan prikken, wat aardig pijn kon doen. Ze man wreef met een zachte kreet in zijn gezicht, maar het deed Korosu niets. Korosu vertrok nooit zijn gezicht, al was hij van binnen toch geraakt. maar in dit geval was dat niet zo. "En die geluiden die je erbij maakt zijn ook erg charmant.." Zei Korosu met een grijns, hij trok de man over de bar, en hield zijn mespunt in zijn buik gedrukt. "Jazz, mag ik hem doodmaken..? Dat vind ik leuk.." Zei hij, met een haast zoete klank in zijn stem. Het was bijna eng om te horen. Maar Korosu wachtte niet meer, En stak zijn mes genadeloos door zijn buik heen. "Ik hoop voor je dat er een ziekenhuis in de buurt is." Zei Korosu met een enge grijns, die niet te zien was. "En waag het.. om de politie te bellen.." Siste Korosu nog in zijn oor, "En dat geld ook voor jullie. Want mijn handen beginnen spontaan te jeuken bij het woord 'politie'." Hij keek het café rond. Enkele knikte, anderen zaten stokstijf stil. Korosu keek haast emotieloos en verveeld naar Jazz toen ze begon over zijn 'liefdesleven'.

"Liefde is niets meer dan een zwakte. Of bedrog." Zei korosu, hij pakte een fles sterke drank uit het rek achter de bar, en draaide de dop open. Nu moest hij zijn masker wel af doen, maar dat kon hem even niks schelen. Hij schoof het masker op zijn hoofd en zette zijn lippen aan de fles. "Ten eerste." Korosu nam een flinke slok. "Mensen die zeggen dat liefde hun 'drugs' is.." Hij nam nog een slok. "Verdienen een nekschot." Hij veegde zijn mond af en zette de fles neer. "Ten tweede.. Mijn drugs is de pijn die ik zie in andermans ogen." Een sadistische glimlach verscheen op zijn gezicht, en hij pakte de fles weer vast. "En reken maar niet dat ik het langer dan twee uur vol hou met een kleffe huppelkut." Zei hij, hij dronk nog wat uit de fles. "Dus zie dat maar als een compliment." Daar bedoelde hij mee dat Jazz geen huppelkut was, en de ballen had van een echte moordenaar.

(( Het was het proberen waard .. xD ))

(( Hij is aardig goed gelukt hoor, kijken of het mij een twee keer lukt voor een monsterpost, ik heb 1.500 woorden moet voldoende zijn toch? ))

Jazz keek Korosu aan toen hij zei dat hij het wel leuk vond staan, ze glimlachte bijna schijnheilig, ‘’Dank je wel, Jigsaw…’’ Zei ze alsof ze een lief kind was van 6 jaar oud in plaats van een meisje van 17,18 jaar, oftewel een vrouw. Haar blik gleed het café rond en bleef hangen op een paar mensen die elkaar toefluisterde, de meeste daar waren vrouwen van 21 jaar met een paar mannen rond de 25 jaar oud. Ze kon de stelletjes er zo uithalen, 3 vrouwen en 3 mannen, allemaal op een dubbele date. Ze grinnikte lichtjes en richten zich weer op het glas voor haar neus. Smerige olijven, dit was een drankje die ze aan 40 plussers moesten geven niet aan haar. Ze keek naar Korosu die het zelfde drankje kreeg toe geschoven. Jazz stond weer klaar voor een opmerking maar Korosu wist al dat ze een opmerking ging maken. Ze snoof, ‘’Als je die rode lok weg haalt en je haar iets meer in model knipt ben je een knappe jongen hoor,’’ Zei ze eerlijk, want Korosu was niet bepaald lelijk alleen die rode lok vond ze niks. ‘’En daarbij is het een belediging voor vrouwen als jij een wijf word genoemd..’’ Zei Jazz nuchter. ‘’Want je loopt er bij als een zwerver… maar goed…’’ Ze nam een slok van haar drankje en keek naar achteren naar de jongens die nog steeds aan het puzzelen waren, haar mondhoeken krulde op maar na een tweede slok keek ze de barman aan. Ze gaf hem een uitbrander en bewerkte zijn gezicht vervolgens. Gewoon als waarschuwing en daarbij kwam ook nog eens dat Jazz het eigenlijk wel leuk vond om iemand zo te bewerken. Jazz liet hem los en keek toe hoe Korosu nu te werk ging. Ze keek opnieuw naar achteren want erg interessant vond ze het niet wat Korosu met de man deed. Haar blik was op de 6 vrouwen en mannen gericht – die net 2 minuten gelden nog aan de tafel zaten- wie probeerde ongemerkt het café uit te komen, maar je moest wel heel goed zijn wilde je voorbij Jazz komen. Haar mondhoeken gingen omhoog en ze haalde haar Glock 16 uit haar riem. ‘’Wijven wapen, maar ach, je moet wat in deze tijden..’’ Mompelde ze en liep haast verleidelijk naar de deur. ‘’En waar dachten de meisjes heen te gaan, uhm?’’ Zei Jazz liefjes. De vrouwen verstijfde en de mannen kregen knikkende knieën. Jazz’s mondhoeken gingen verder omhoog en een brede grijns sierde haar gezicht. ‘’Dachten ze dat ze zonder gedag te zeggen weg konden komen?’’ De mannen en vrouwen slikte, ze stonden doods angst uit. Een vrouw gilde het uit van de zenuwen en rende de deur uit. Jazz grijnsde en haalde de trekker over. De vrouw viel neer en haar man storten letterlijk in. Jazz schudde haar hoofd en maakte afkeurde geluiden met haar tong. ‘’Dat was nou niet echt netjes van haar.’’ Zei ze grijnzend. Ze richten zich op de andere, ‘’Nog meer mensen die zonder gedag te zeggen weg willen gaan?’’ Zei Jazz rustig. Ze hoorde niets. ‘’Dacht ik al, want niemand verlaat dit feestje tot ik het zeg, begrepen?’’ De meeste knikte alleen de man die zat huilend op zijn knieën en schreeuwde de naam van zijn geliefde. Jazz schudde haar hoofd en gaf de man een duwtje. ‘’Zwakkeling, je hield van een wijf dat ook nog eens het bed met je beste vriend hier neukte…’’ De man wie ze zijn beste vriend noemde keek haar verbijsterd aan en stotterde. ‘’Of wou je zeggen dat ik lieg?’’ De man slikte, ‘’Ik weet niet waar je het over heb,’’ ‘’Natuurlijk weet je dat wel, alleen het probleem is dat je het niet wil toegeven…’’ Ze greens en planten haar Glock op zijn voorhoofd. ‘’Nou, zeg nou maar eens eerlijk tegen je vriend en je vrouw wat je uitspookte en niet liegen hé, want ik schiet je neer, liefje…’’ Zei ze met een schijnheilige glimlach tegen hem. De man beet op zijn lip. ‘’Het spijt me zo erg lieverd, het was niet me bedoeling maar ze kwam opeens de kamer binnen in haar lingerie en ik.. ik..’’ ‘’Oke, slijmbal. Ze weten het nu denk ik nu wel, hij had gewoon zin in een partner switch…’’ Zei Jazz rustig. De andere twee keken elkaar verbaasd aan. ‘’Ja en jullie zijn twee heilige boontjes..’’ Zei Jazz nuchter en snoof. Ze haalde haar Glock van zijn voorhoofd af en keek naar de nu bekvechtende mensen. Ze zuchtte, ‘’Heerlijk die drama, laat in de middag..’’ Zei ze met een glimlachje en keek naar Korosu toen hij vroeg of hij die vent mocht vermoorden. Jazz wuifde naar hem, ‘’Je doet maar, als ik nee zou zeggen doe je het toch wel..’’ Zei Jazz nuchter.

Ze liep terug naar de bar en ging daar zitten op een draaiende barkruk. Ze grinnikte en draaide een paar rondjes op haar barkruk terwijl ze sprak over zijn liefdes leven. Echt een liefdes leven had ze niet want anders zou Ash op dit moment wel het café binnen stormen en aangezien hij nog niets van zich had laten horen, maakte het haar ook niet uit wat hij op dit moment deed want als hij haar zou bedriegen, hoefde ze enkel de trekker over te halen aangezien die gozer toch al levensmoe was, hij vond het vast niet erg. Ze snoof en legde haar kisten op de bar terwijl ze luisterde naar wat korosu te vertellen had over de liefde. ‘’Liefde is wel als Drugs, zo af en toe. Soms is het gewoon prettig om te gebruiken, oftewel om te misbruiken…’’ Zei ze nogal luchtig. Ze leunde rustig naar achteren en sloot haar ogen even. ‘’Liefde interesseert me eigenlijk geen flikker, en weetje waarom? Ik ben allang dood. Ik heb geen ziel meer over, dus liefde is voor mij verspeelde moeite. Als ik wil zoenen dan zoen ik wel iemand die ik waardig genoeg vind en dan tjah, dan ben ik voordat ze ook maar iets in de gatten hebben weg, zonder een woord te zeggen… Liefde is dus nergens voor nodig… En die nonnen in het klooster dat zijn allemaal lesbo’s…’’ Zei Jazz nogal nuchter. Ze griste de fles van de bar af en nam een paar flikken slokken waarna ze de fles weer op de bar neer zetten. Ze likte haar lippen af en keek hoe Korosu dronk. Blijkbaar hield hij wel van grote slokken en ergens zag ze Korosu wel als een vriend. Ze grinnikte kort, ‘’Thanks, jij bent ook niet echt verkeerd…’’ Zei Jazz nuchter. Ze keek even naar het houten plafon en keek Korosu aan. ‘’Maar zeg nou eens eerlijk, heb nooit zin om met iemand te zoenen ofzo, of gewoon los te gaan of doe jij dat op mijn oude manier?’’ Zei Jazz met een vriendelijk bedoelde knipoog. Haar oude manier, wat hield ze daar van een manier dat ze nu niet meer gebruikte. ‘’Zoeken, vinden, misbruiken, vermoorden..’’ Zei Jazz luchtig. Ja dat was haar oude manier, iemand versieren, die gene gek maken, zoenen en als ze hem zat was, de trekker overhalen. Jazz had nog maar 1 levende ex, ze grijnsde breed aan de gedachten aan hem. Ja, de jongen waar ze zelf geen genoeg van kon krijgen. Mysterieus, uitdagend, intiem, nuchter en vervolgens doen alsof er niets was gebeurd. Elke keer moest ze haar best weer doen om ook maar iets van liefde terug te krijgen, daar hield ze wel van, een uitdaging maar op een dag had ze geen zin meer en dat had hij ook gemerkt. De rollen waren toen omgedraaid maar Jazz bleef mysterieus maar op een dag toen hij haar opeens midden in een gevecht zoende, had ze hem een uitbrander gegeven van hier tot Tokyo en verder, ze had hem geslagen met haar M13 en de jongen lag knock out op de grond. De volgende dag dat ze kwam om het definitief te vermoorden was hij weg. Hij had een net briefje achter gelaten dat hij ooit terug zou komen naar haar als ze weer moeite voor hem wou doen en Jazz had dat briefje verbrand met haar zippo en was weggelopen. Ze schudde zichzelf weer uit haar gedachten en keek naar Korosu, ‘’Wat denk jij over vriendschap?’’ Zei Jazz luchtig en keek hem rustig aan.

Na een enkele tijd hoorde ze iets en het kwam niet uit het Café. Ze snoof en zetten de fles op de bar neer die ze enkele seconde geleden uit het rek had gehaald. Jazz kon goed tegen alcohol maar het zou haar niet verbazen als ze dadelijk naar huis gedragen moest worden omdat ze blauw was. Want als ze zo door ging had ze hem dadelijk aardig zitten en nu was ze nog lichtjes aangeschoten maar dat betekende nog wel dat ze oplettend was en gewoon kon mikken. ‘’Stt, stil clownskop…’’ Ze keek naar achteren. ‘’Jij ook vetklep of ik laat je op mijn manier afvallen..’’ Siste ze en keek naar de deur. Nu hoorde ze het goed, ze hoorde stemmen van mannen of jongens. ‘’We hebben bezoek..’’ Fluisterde Jazz rustig en nam nog een grote slok uit de fles die ze daarna met een klap neer zetten. Ze kwam van de draaide kruk af en haalde haar geliefde wapen van haar rug af – die ze laden – en richten op de deur. ‘’Als ook maar iemand de politie heeft gebeld, laat ik mijn grote vriend hier kennis met jullie maken,’’ Zei ze bedoelend op haar wapen die ze nu in haar handen had geklemd.

Dexter liet nonchalant het café binnen, Ash aan zijn linkerzijde. de bel die rinkelde als er iemand binnen kwam, maakte een haast uitdagend geluid. Zodra hij opmerkte, dat Jazz een Glock in zijn richting omhoog hield, ontstond een klein en kort grijnsje op zijn gezicht. In een fractie van een seconde had ook Dexter zijn wapen omhoog gehouden. Korosu lachtte schamper. "Zeg. Die luiwammes naast je.." Ash keek op, naar Korosu. Zijn blik vertrok. Het was.. Dat masker. Het was Jigsaw. Zoals anderen hem noemde. Korosu gleed van zijn kruk af, en richtte zijn wapen nonchalant op Jazz, ze raakte haar niet aan, want ze wist zelf dondersgoed dat hij haar niks aan ging doen, hij wilde alleen die zogenaamde vriend van haar op de proef stellen. Maar, dat wist Ash niet. Ash slikte, Wat nu. Dexter rolde met zijn ogen, en drukte het wapen in Ash zijn handen. "Als je van d'r houdt dan zorg je er ook voor dat ze in veiligheid is." Zei Dexter verveeld. Een brede grijns ontstond op Korosu zijn gezicht. "Die wemo snapt het." Zei hij, een zachte klik was te horen. het pistool was geladen. Ash keek verslagen naar de situatie, maar op het moment dat hij de klik in het wapen hoorde, Sloeg iets in hem om. Hij liep rustig op Korosu af, en keek hem recht aan. "En dat noemt mij een lafaard.. Iemand die een masker draagt. Nu zie ik wie je echt bent." Ash plantte het geweer op Korosu zijn voorhoofd, en vertrok geen spier. Tuurlijk was hij bang. Maar, van binnen. Ook Ash was goed in het acteren. In het verbergen van emoties. Maar natuurlijk niet zo goed als Korosu dat kon. De klik wat betekende dat het wapen werd geladen, was ook te horen in Ash zijn wapen, tenminste, het wapen van Dexter, wat hij vast had. Korosu lachtte schamper. "Je bent door de test heen." Ah zijn gezicht vertrok. Hij.. was hem gewoon aan het testen. Hij keek Jazz niet begrijpend aan. "Wie is dit Jazz.?" Zei Ash, bijna boos. Korosu keek Ash verveeld aan. "Zeg gozer.." Ash keek op. "Waarom sta je hier nog?" Was het enige wat Korosu zei. Test twee. Ash slikte. "Ik.." Begon hij, hij stond op het punt te falen. "Ik ben hier omdat JIJ met je poten van mijn vriendin af moet blijven." Zei hij fel, korosu lachtte. "Liefde is zo iets schattigs.."Was het enige wat hij zei voordat hij een flinke slok uit de fles dronk.

((Ik zal lief zijn en geen grote post maken nu xd))

Jazz keek naar de deur. De deur waar zo dadelijk mensen binnen zou komen. Zou ze de mannen niet herkennen zou ze schieten, enkel om buitenstaanders buiten te houden van dit feestje. Ze wist dat het mannen waren, dat hoorde ze aan de voetstappen. Maar ze kon zich ook vergissen natuurlijk, maar dan moest deze vrouw wel hele grote voeten hebben. De deur ging openen en het belletje rinkelde, Jazz schoot in een fractie van een seconde naar het touwtje waar het belletje aan vast zat waarna deze op de grond viel. ''Wat heb ik een hekel aan dat belletje..'' Mompelde Jazz tegenzichzelf. Ze keek naar de twee jongens die binnen kwamen. het eerste wat haar op viel was het zwarte haar van Dexter. Ergens bleef Dexter haar opvallen. Misschien kwam dat omdat ze hem wel stiekem leuk vond of omdat ze een bloedhekel aan hem had. Jazz zag bijna geen verschil meer tussen vrienden en vijanden, elke keer als ze dacht een vriend te hebben, had ze er een vijand bij. Jazz had dus voor zichzelf besloten daar geen onderscheid meer in te maken. Ze had geen antwoord gekregen van Korosu wat hij over vriendschap dacht maar volgens haar dacht hij daar het zelfde over. Toen Dexter zag dat ze haar Glock op hun had gericht, haalde hij deze ook te voorschijn en hield die omhoog. Haar mondhoeken krulde lichtjes maar het was duidelijk te zien, al kon je nou niet met zekerheid zeggen dat ze glimlachte of grijnsde. Dat bleef nog steeds onduidelijk. Jazz keek van uit haar ooghoeken even naar Korosu maar vervolgens naar Ash, wiens gezicht vertrok. Was hij nou bang? Bang voor een vent met een masker op? Ze snoof, Dit kon je niet menen. Haar vriend was een laffaard. Bijna onmerkbaar rolde ze met haar ogen. Ze zag Korosu van zijn kruk afglijden, hij richten zijn wapen op haar maar Jazz zag aan zijn houding en gezichts uitdrukking dat hij helemaal niet van plan was om te schieten. Toch hield ze hem in de gaten want ze was niet van plan omdat haar vriendje bang was haar leven op het spel te zetten. Ze zag Ash slikken en ze keek even naar Dexter die net als haar wist wat Korosu aan het doen was. Haar mondhoeken krulde zich op tot een duidelijke grijns die Dexter wel zo moeten zien. ''Moet je hem nou kijken een paar dagen gleden scheet je in je broek van angst..'' Zei ze breed grijnzend tegen Dexter. Ash kreeg het wapen in zijn handen gedrukt en Jazz keek even naar Korosu, een klik was te horen en Jazz's positie veranderde iets want een moordenaar kon je nooit vertrouwen, je kon niemand vertrouwen, regel 1. Ze keek toe naar het schouwspel via haar ooghoeken maar keek Dexter af en toe strak aan. Jazz ontspande zich toen Ash haar verbijsterd aan keek. Ze grinnikte stilletjes en liet haar Glock weer in haar riem glijden. ''Dit hier is mijn nieuwe speeltje, meneer clownskop. Oftewel Jigsaw..'' Zei Jazz rustig. Ze liep op Korosu af en ging naast hem staan. ''En wat ik van hem ben? Geen idee, nog niet achter gekomen...'' Zei ze rustig. Ze keek naar de mensen die angstig weg gedoken zaten. ''Waarom is iedereen hier zo braaf..'' Zei Jazz minachtig en keek vervolgens naar Dexter. ''Maar, zeg? Dexter, wat komen jullie hier doen? Ik bedoel, jullie kennen me ondertussen toch wel. Mij overkomt dus helemaal niets...'' Ze had haar zin nog nauwelijks afgemaakt of er schoot een kogel langs haar heen. Jazz keek vuil naar de tafel jongens wie duidelijk klaar waren met puzzelen. Ze keek naar Korosu, ''Er willen er een paar spelen, doe je ook gezellig mee...'' Zei ze met een brede grijns op een eigenlijk best kinderlijk toontje. Ze keek naar Dexter, haar mondhoeken waren nog steeds gekruld. ''Ik denk dat jij ook wel toe ben aan het spelletje, schiet de blikjes om..'' Zei jazz waarna ze haar Glock naar hem toe gooide. ''Wie er het minst neer schiet trakteerd...'' Zei Jazz grijnzend en haalde haar wapen van haar rug af. Een valse grijns sierde haar gezicht, hoe Ash het met Jazz kon uithouden was haar een raadsel want jazz hield van hele andere dingen dan hijzelf en daarbij bleef Jazz een crimineel en eenmaal een crimineel altijd een criminieel...