~ Abigail's story ~

Abigail was ooit een gelukkig meisje. Papa's prinsesje. Mama's trots. Maar alles veranderde op een duur. Abigail verklapte haar moeders grote geheim. Vanaf dat moment maakte haar moeder Abigail's leven zuur. Abigail deed er alles aan om haar moeder blij en gelukkig te maken. De moeder wie welk kind wil. Zo moeder wou ze. Maar haar moeder minachten haar voor het feit om wie ze was. Abigail moest veranderen. Veranderen om andere trots te maken. Ze kwam in de dagelijkse sleur te recht waar eigelijk geen kind gelukkig van word. Dankzij haar broers Levi en Loran kon ze het aan. Ze steunde op hen. Maar wat gebeurt er als één van die steunpalen het loodje legt? En de andere steunpaal je laat vallen als een baksteen. Bestaat er wel een lang en gelukkig leven. Of is dat alleen maar schijn. Dit is haar verhaal. Het verhaal dat haar de kop kostten en haar maakte zoals ze nu is. Of dat ooit zou kunnen veranderen.

Dat plaatje van alexander he.. Dat plaatje wou ik gebruiken voor een nieuw perosnage xD weet je dat dat echt heel toevallig is xD mag het nog steeds? o:

Trouwens, Ik vind het echt mooi geschreven <3 grappig ook xD

Tuurlijk mag dat
En Thanks <3

goed verhaal! en idd grappig geschreven (:
we want more xd

Dankje het 2de stukje is onderweg

yeaaah ~

ღ 5 maart 2000 ღ
De beloofte

Het water stroomde over haar gezicht. Langszaam liet ze zich zakken langs de muur. Ze voelde zich schuldig. Door haar hadden haar vader en moeder ruzie. Het warme water druipte langs haar schouders en haren. Ze had haar benen opgetrokken. Beneden klonk er geschreeuw. Duidelijk de stem van haar vader. Maar ze kon het niet horen door het water van de douche. Zo ging het een tijdje door. Na een tijdje stond ze op en deed ze de kraan dicht. Even bleef ze staan in de douche cabine. Beneden was het akelig stil. Maar dat duurde niet lang. Ze hoorde dat er iets gegooit werd. Aan het gerinkel te horen was het glas. Abigail beet op haar onderlip en snikte. Nog nooit had ze zou iets mee gemaakt. Dit was allemaal haar schuld. Dat wist ze, maar ze wist niet waarom. Ze wikkelde zich in een badhanddoek en sloop de badkamer uit. Loran kwam uit zijn slaapkamer. Hij had een blauw joggingspak aan. Hij hield zijn hoofd schuin en keek naar haar. ''Abbi? Huil je nou?'' vroeg hij zachtjes. Abigail keek op en knikte. Abigail mocht niet liegen en ging dat dan ook niet doen. Loran liep naar haar toe en trok haar tegen zich aan. ''Waarom huil je?'' vroeg hij zachtjes terwijl hij kalmerend door haar haren streek. Abigail snikte. ''Het is mijn schuld dat papa en mama ruzie hebben.'' zei ze zachtjes. Loran keek haar verward aan. ''Wat is er gebeurt?'' ''Nou bij het ontbijt, toen vroeg ik aan mama wie die man van gisteren was en..'' Zei ze snikkend maar voordat ze haar zin kon afmaken viel Loran haar in de reden. ''Dat is niet jou schuld Abigail, Mama is stout geweest niet jij. Je hoef je niet schuldig te voelen...'' ''Maar waarom is ze dan stout?'' Loran zuchtte, ''Dat zal je later wel begrijpen...'' zei hij nu. Abigail knikte. Haar gezicht werd schoon gewreven door Loran. ''Nou ga je maar aan kleden oké?'' Abigail knikte opnieuw en liep naar haar kamer toe. In haar kamer liep ze naar haar kast toe en trok ze wat ondergoed aan. Haar handdoek gooide ze op bed nadat ze haar haren droog had gewreven. Haar zwarte haar zat wilderig voor haar ogen toen haar haren droog waren. Uit de kast plukte ze een snoezig geel jurkje die ze even later aan trok. met dit jurkje zag ze er schattig uit. De deur van haar kamer ging openen. Beneden klonk nog steeds gerommel. Abigail keek om en zag Levi staan in zijn joggingspak. Hij keek sip voorzich uit. ''Mama en papa maken nog steeds ruzie.'' Zei hij zachtjes. Abigail keek Levi aan en knikte. Ze wist niets te zeggen. ''Het komt wel goed,'' Levi knikte en liep naar Abigail toe. Hij ging naast haar staan. Die 2 leken best veel op elkaar. Alle 2 blauwe ogen en zwart haar. Maar toch verschilde ze een klein beetje van elkaar. Maar je kon er zeker van zijn dat dit een tweeling was. Levi pakte Abigails hand vast en keken zo in de spiegel. ''Als we later groot zijn gaan we met elkaar trouwen.'' zei Levi met een glimlach. Abigail lachtte schattig. ''Ik ga dan in een hele mooie jurk met zo'n grote sluier.'' zei Abigail met een glimlach. Levi knikte. ''Ja en dan ga ik in een zwart pak met een hele mooie bloem op me borst.'' Zei hij vervolgens. Abigail knikte. beide begonnen ze stilletjes te lachen. Ookal waren ze 7 jaar. Ze hadden beide een grote fantasie. Niemand die dat zou kunnen afpakken van hun. Levi keek rond en liep naar het witte kaptafeltje die van hun moeder was geweest. Hij opende een doosje waarin allemaal sieraden in zatten. Uit het doosje klonk een muziekje waarbij de ballerina in het doosje begon rond te draaien. Levi haalde er een klein goud ringetje uit en liep terug naar Abigail die hem wat verward aan het aan staren was. Levi knielde neer en pakte Abigails handen vast. ''Wil je met me trouwen?'' vroeg hij nu heel lief aan Abigail. Abigail giechelde. ''Natuurlijk wil ik met je trouwen!'' zei ze blij. Levi glimlachtte en schoof het goude ringetje om haar vinger. Abigail keek wat verwonderd naar de ring die nu om haar vinger zat. Daarna keek ze naar Levi die nu op stond. Abigail giechelde toen hij een kus op haar wang drukte. ''Wij blijven voor altijd samen...'' zei Levi met een glimlach. ''Voor altijd. Beloofd?'' zei Abigail met een grote glimlach van oor tot oor. Een omhelsing volgde na deze woorden. ''I promiss,'' zei Levi met een grote glimlach. Langszaam lieten ze elkaar los. ''Kom, ik help je wel met je haar.'' Zei Levi en pakte een borstel. Hij begon haar haren te kammen. Abigail gaf geen kick al zatten er klitten in haar haren. Het duurde niet lang of haar haren waren klit vrij. Levi schoof een gele diadeem in haar haren. Beneden werd het stil. Was de ruzie voorbij?

ღ 5 maart 2000 ღ
De Rit

''Abigail! Levi! Kom op, we komen anders te laat!'' Riep een zware mannenstem. Het was hun vader. Levi zuchtte. ''Ik kom al!'' Riep hij. Hij knikte Abigail toe en liep haar kamer uit de gang op. Waar hij zijn sporttas oppakte en de trap af liep. Abigail keek naar zichzelf in de spiegel. ''Abbi!'' ''Kom al, papa!'' Riep ze terug. Haar vader klonk niet al te blij. Ze liep haar kamer uit. Zij had geen spullen. Dat hoefde ook niet want zij zou gaan kijken naar de voetbal wedstrijd. Monica tegen South Parkin. Levi hoorde bij Monica net zoals Loran. Ook hij had een voetbal wedstrijd. Maar Levi en Loran zatten niet bij elkaar in het team. Dat kwam omdat Loran 2 jaar ouder was dan Abigail en Levi. Rustig liep ze de trap af. Met grote ogen keek ze rond. Ze zag glasscherven. Nog nooit hadden hun ouders ooit iets naar elkaar gegooit. Niet dat ze zich dat kon herringeren te minste. Haar moeder zat huilde op de grond en snikte luid. Abigail stond nog op de trap en keek naar haar moeder. ''Mam?'' vroeg ze zachtjes. Nog nooit had ze haar moeder zo erg zien huilen. Haar wang was blauw. Had haar vader haar moeder geslagen? Wat verwonderd keek Abigail naar haar moeders wang. ''Mam?'' vroeg ze nog eens en stapte de trap af. ''Ga naar de auto Abigail.'' ''Maar mama?'' ''Ik zei, ga naar de auto!'' Zei haar vader nu dreigend. Abigail kroop een beetje in één en trok haar schoenen aan en liep naar buiten. Haar moeder stond snikkend op en keek haar vader aan. ''Je weet dat Abigail liegt!'' Zei haar moeder. Abigail hoorde het. Ze wou zeggen dat ze niet had gelogen want dat was niet zo. Maar ze maakte het dan toch alleen maar erger dan dat het al was. ''Abigail liegt zo vaak. Dat weet je toch?!'' probeerde haar moeder vervolgens. Abigail deed het portier openen en ging naast levi zitten in de auto. haar vader schudde zijn hoofd. ''Dat weet ik nou zo net niet zo zeker.'' Zei hij tegen zijn vrouw. ''Abigail is de schuldige! Niet ik! Ze probeert ons uit elkaar te drijven! Geloof me nou asjeblieft!'' Piepte haar moeder. Abigail had alles mee gekregen ze was niet dom. Ze zat wat in elkaar gekrompen in de auto. ''Mama is verdrietig. Ze geeft mij de schuld van de ruzie.'' Zei ze zachtjes. Loran snoof. ''Wij weten dat het niet zo is, Abbi.'' Alexander lachtte. ''Natuurlijk, neem haar maar in bescherming. Zij is dus mooi wel de schuldige hé'' Ging Alexander er tegen in. ''Zij zei het tegen onze vader!'' ''Maar, maar..'' piepte Abigail zachtjes. ''Niets maar! Het is jou schuld! Klein ettertje!'' Ging Alexander te keer. ''Hé! Dat neem je terug!'' Zei Levi boos tegen Alexander. ''Want anders, klein scharminkeltje?'' Levi bolde zijn wangen. ''Anders ga ik je slaan!'' ''En wie neem je daarvoor mee dan?'' Lachte Alexander. Levi keek Abigail aan. Ze knikte beide tegelijken tijd en gingen in de aanval. Beide begonnen ze Alexander te slaan. Loran zuchtte en keek uit het raam. Hij had geen zin om hier tegen in te gaan. De deuren van de auto werden ruw openen getrokken. ''Abigail, Levi! Zitten nu!'' Riep hun vader en ging zitten achter het stuur. Abigail en Levi gingen gelijk zitten en Alexander mompelde allemaal verwensingen over de tweeling. Abigail keek even kort naar Levi die greens. Abigail zuchtte en keek naar haar vader die de auto startte. ''Gaat mama niet mee?'' vroeg ze zachtjes. ''Nee, je moeder blijft thuis.'' bromde haar vader terug. Hij drukte het gaspendaal in en reden het erfgoed af. De kiezels onder de banden maakte allemaal kneps geluidjes. De hekken gingen openen en haar vader reed door. Abigail keek naar achter en zag het huis weg vagen. De hekken sloten zich automatisch. Abigail keek naar haar vader. Zijn handen zatten strak om het stuur heen. Zijn knokkels werden wit. Maar niemand zei er wat over. Alexander zat op de passiers stoel en begon wat te zoeken in het handschoenen kastje. Hij haalde er een zonnebril uit en zetten die op. Loran luisterde naar muziek van zijn mp3 terwijl de radio van de auto speelde. Het was akelig stil op weg naar het voetbal veld.

het voetbalveld kwam inzicht. Haar vader parkeerde de auto maar liet de motor nog lopen. Dat betekende dus dat ze moesten blijven zitten. ''Loran, jij neemt Levi mee naar de kleedkamers en daar gaan jullie je omkleden.'' Zei hun vader redelijk neutraal alsof er niets aan de hand was. Maar in zijn stem was nog steeds een trilling te horen. Loran knikte. ''Alex, Abbi Jullie gaan met mij mee naar het clubhuis.'' Abigail en Alexander knikte. De spanning was om te snijden. Wie nu iets verkeerds zou zeggen zo de volle laag gaan krijgen dat wist ze. Dus wijs hield ze haar mond dicht. De motor ging uit en hun vader stapte uit. Alexander volgde hem en deed de deur openen voor Loran. Want achterin was een kinderslot. De deur aan Abbi's zijde ging ook openen en ze stapte uit gevolgd door Levi. ''Succes,'' fluisterde ze Levi en Loran toe. Loran knikte en gaf een aai over haar hoofd. ''Pas goed op jezelf, oke?'' Abigail knikte. ''Zal ik doen.'' Loran glimlachtte. ''Mooi zo.'' zei hij vriendelijk. Hij gaf haar snel nog een aai en liep naar de kleedkamers. Levi bleef even staan. ''Jij ook succes.'' Zei Levi en drukte een kus op haar voorhoofd en rende Loran achterna. Abigail bleef daar even staan en streek haar haren goed. ''Abbi!'' Riep haar vader nu. Abigail schrok en draaide zich in een ruk om. ''Kom op!'' Abigail knikte. ''Ik kom al..'' zei ze zachtjes en liep haar vader achterna naar het clubhuis.

Het clubhuis was erg aangenaam en warm. Buiten was het erg koud en de wolken waren erg grijs. Alsof het elk moment kon gaan regenen. Ze hoopte van niet want dat betekende dat ze in de regen moest staan om te kijken naar de wedstrijd want ze hadden geen paraplu mee genomen van thuis. En de paraplu die in de auto lag was voor haar vader. Haar vader liep naar de bar en ging daar zitten op een kruk. ''Een biertje astublieft...'' Zei hij tegen de barvrouw die knikte en even later terug kwam met een koud glas gevuld met bier. Abigail keek rond. Het leek wel een kroeg. Abigail was wel eens een keer in een kroeg geweest voor haar moeders werk. Want die werkte in een kroeg. Werkte... Haar vader vertrouwde de mannen daar niet zo en verbod haar daar nog te werken wat haar moeder dan ook braaf deed. Abigail liep naar de kruk naast haar vader en klom erop. Gelukkig had ze haar gele regenjas aan want het begon buiten erg te waaien en de eerste druppels kwamen al naar beneden. ''Hé, godver.'' vloekte haar vader. ''Krijgen we ook nog eens pest weer.'' Abigail wou eigelijk zeggen dat hij dat niet mocht zeggen maar hield haar mond maar voordat zij dadelijk een uitbrander kreeg. Alexander zat aan een cola aan de andere kant van haar vader. Zijn kruk wiebelde een beetje, dat zag ze aan de poten van de kruk. De barvrouw keek Abigail aan. ''Wil jij ook wat drinken lieverd?'' vroeg ze liefjes. Abigail keek de barvrouw aan en keek vervolgens naar haar vader alsof ze om toestemming vroeg. Hij knikte kort. Abigail glimlachtte en keek de barvrouw aan. ''Heeft u warme chocomelk?'' ''Maar natuurlijk. Je heb nog gelijk ook om dat te drinken is lekker warm.'' zei ze met een glimlach. Abigail glimlachtte en kort daarna kreeg ze een dampende warme chocolade melk voor haar neus met slagroom natuurlijk. ''Dank u wel.'' zei Abigail met een glimlachje. ''Astjeblieft'' zei de vrouw vriendelijk en ging naar de volgende klant. Abigail keek naar de klok. Over een kwartiertje zou de wedstrijd beginnen. Het clubhuis begon al aardig vol te raken. Abigail nam een klein slokje van haar chocomelk maar zetten hem al snel neer. Het was nog net iets te heet. Ze wapperde met haar hand voor haar tong. Haar vader greens. Ze was blij dat ze hem dat zag doen. Hopelijk zou de wedstrijd snel beginnen want het bleef toch best akelig stil in het clubhuis als je een paar rumoerige mensen weghaalde. Gelukkig was de barvrouw hier erg aardig.

erg mooi!
more more more ~

Bedankt voor de reactie's
Ik ben weer ijverig bezig met het 3de stuk
Zoals je ziet sluit alles zich op elkaar aan. Zodat dit later 1 groot hoodstuk kan worden.
Er gebeurt veel op 1 dag, net zolas in het echte leven.
Zoals jullie ook zien heb ik het voorwoord aangepast...
Het nummer klopt met het verhaal en is echter hartverscheurend
I promiss you....
I make myself beautiful...
Luister maar...
Dan word alles duidelijk (:

ik ga dalijk luisteren.. nu moet ik écht AK maken xDDD
en ik ben ook druk bezig met H3 :3