It starts here

De bel ging, Loran haasten zich naar zijn kluisj en dumpte zijn boeken erin. Hij pakte snel zijn agenda en sloeg deze openen. ''Duits, goh. Wat een verrassing.'' Mompelde hij en deed zijn kluisdeur met een klap dicht, gelukkig was zijn lokaal vlak bij zo hoefde hij niet veel te lopen. Net voor de 2de bel kwam hij binnen. ''Net op tijd van venrus..'' Mompelde een oude,kale man. Ow nee, niet hij weer, dit jaar werd een hel net als vorig jaar, die man had echt de pik op hem. ''Meneer van der klei,'' zei Loran rustig en ging aan een tafeltje zitten. Rustig keek hij rond wie hij zag, want dit zo zijn nieuwe klas voor duits zijn en leuk uitzicht was altijd wel leuk tijdens zo'n saaie les Duits. Achterin zat nog iemand met een brilletje op, was hij niet iets te oud voor deze school? Hij trok zijn wenkbrouw op. ''Dat is meneer schouweburg onze nieuwe stagier, hij zal een paar lessen bij wonen voordat hij verder gaat...'' Vertelde de docent.

Abigail zuchtte, de 2de bel was al gegaan en ze moest nog 2 trappen op. Toen ze het lokaal in kwam zat de docent achter zijn bureau zich voor te stellen. Het was een nieuwe leraar. Achter in de klas zat een jongen man, maar zeker geen leraar. ''En vanwaar zijn we zo laat? Mevrouw...'' Abigail richtte zich op de docent. ''Abigail bones, me fiets was stuk.'' Zei ze met een zwak glimlachje. ''Ik hoorde dat je vaker te laat was omdat je je zusje en broertje naar school moet brengen?'' ''Ja mevrouw, uhm mag ik nu gaan zitten?'' vroeg ze wat ongemakkelijk. ''Nou, vooruit omdat het de eerste schooldag is, maar was je gezicht lieverd er zit wat smeer olie op je wang.'' Abigail zetten haar tas neer en deed haar jas uit en liep het lokaal uit naar de wc's waar ze bij de kraan de smeer van haar handen en gezicht probeerde te krijgen, wat niet echt lukte.

Alex kwam heel relax binnen bij Duits, ookal was ze laat. Ze was opgehouden door een leraar die ze de hele zomer niet meer gezien had. Het was een van de aardigste leraren, vond Alex. Hij had haar gevraagd of ze even de 'kluisjes controle' wilde doen. Dat hield in dat alle leerlingen die zich nog op dat moment bij de kluisjes bevonden een te laat briefje moesten halen en zich moesten melden bij de conciërge. Alex liep rustig naar het bureau van de leraar toe. Ze haalde een speciaal soort pasje te voor schijn. ''sorry dat ik wat later ben, meneer.'' zei ze terwijl ze hem het pasje liet zien. Alex deed wat dat betreft veel voor school. Ze zat ook in het verwelkomingscommitée en de leerlingenraad. Ze vond het gewoon leuk om mensen te helpen.

Bryson rende naar de deur van KG. ''godver!'' riep hij toen hij zag dat de deur al dicht was. Toch trok hij 'm open. ''MENEER CLEAVELAND..'' klonk het bijna dreigend. Wat betrapt stak Bryson zijn hoofd om het hoekje van de deur. Hij was weer eens te laat. Vorrig jaar kwam hij alleen maar te laat. En het nieuwe schooljaar begon hij weer net zo. ''Ik ga al ik ga al..'' zuchtte hij. Hij trok de deur weer achter zich dicht. Ietwat geïrriteerd. Nu hij toch te laat was, kon hij rustig aan doen. Misschien ging hij nog even naar zijn kluisje. Of gewoon wat hangen in de aula..

Cameron wachtte geduldig af totdat Bryson e les in zou komen, hij zat altijd naast hem bij dit vak. Hij veerde omhoog toen hij de deur hoorde opengaan, Iets wat hij standaard deed. Je kon het wel een tic noemen. Hij greens toen hij Brysons betrapte gezicht zag. Die gozer was soms echt lachwekkend. Cameron zakte wat onderruit, Maar werd er al snel op aanhgesproken. "Meneer Recker" Cameron zuchtte. "Meneer pilgrims" Zei Cameron op diezelfde toon. Een meisje giechelde zachtjes, Cameron's gezicht daar stond een grijns op. "Moet ik je er uit sturen?" Zei de docent, Cameron schudde zijn hoofd. "Nee meneer.." Zuchtte hij vermoeid, Hij streek z'n haren plat en ging uiteindelijk recht op zitten. Sanna had ook duits. Natuurlijk had ze Logan allang opgemerkt, ze werd zenuwachtig van hem. Maarja, Ze was ook best verliefd. Heel erg zelfs.. En verbergen deed ze niet, tenminste, Ze probeerde het niet eens.. Weer werd er een hand voor haar ogen gezwaaid. "San! Let op!" Riep die vriendin weer, Sanna liet een zucht ontsnappen. "Jaha.." Mompelde ze afwezig.

Loran keek even naar achtere, Sanna.. Niet weer, als hij maar niet weer van die briefjes kreeg. Vorig jaar werd hij gek van haar en probeerde hij haar zo veel mogelijk te mijden nu nog steeds. Hij was gewoon bang voor haar, omdat ze zou opdringerig was en zo klef. Nee hij had geen zin om haar bij zich te hebben en al helemaal niet op school, ze was niets voor hem, ookal was ze rijk. Hij vond haar niet echt bepaald erg leuk of knap, ookal was ze blond, maar hij viel niet op blond, nee bruin of zwart was veel mooier, vond hij dan. Zaterdag zouden ze helemaal los gaan, de meisjes die daar waren, waren meestal erg knap in allerlei soorten en maten. Al hield hij niet van meiden die naar hun eigen reet stonden te staren omdat ze een jongen wouden.

Abigail zuchte, ze gaf het op. Ze kreeg het gewoon niet van haar handen en gezicht af, haar wang was helemaal rood van het wrijven. Al was het wel een stukje minder geworden, het was nog steeds zichtbaar, nog even en dan had ze 2 strepen dan kon ze zomee met het leger. Ze grinnikte om die gedachten en droogde haar handdoek af. Rustig liep ze weer terug naar haar klaslokaal en deed de deur openen. De docent was al met de les begonnen, De docent keek haar even aan maar ging weer verder met de les, rustig slofte ze naar haar oude plek achterin het lokaal en ging er zitten met haar handen onder haar hoofd, ze was er totaal niet bij vandaag, ze was moe en de les engels was deze keer toch niet intersant. Ze was een beetje aan het weg dromen totdat ze iets voelde op haar schouder, wat geschrokken keek ze op. ''Wakker blijven,'' zei de jonge man die zich voor deed als een stagier. ''Hé, watte?'' vroeg Abigail een beetje slaperig. ''Niet goed geslapen?'' vroeg hij zachtjes aan haar. ''Nee niet echt,'' ''Waarom niet?'' Abigail haalde haar schouders op, mooi niet dat ze ging zeggen dat ze op 2 matrassen op de vloer lag. ''Hen je lopen piekeren of heb je een slecht bed?'' Abigail zuchtte, ''Beide, maar is dit een kruisverhoor?'' vroeg ze wat licht aangebrand. De man greens, waarom geen idee, wat ze wel wist was dat hij best eng was. ''Ik zal je met rust laten, wat was je naam ookal weer?'' Abigail trok haar wenkbrouw op. ''Abigail,'' zei ze rustig. ''Achternaam?'' ''U-uh Bones, waarom vraagt u zo veel?'' ''Ik wil graag de leerlingen beter kennen.'' Antwoorde de man neutraal. Abigail knikte enkel, dat was begrijpelijk, toch?

Alex knikte toen de leraar haar briefje had 'goedgekeurd'. Ze keek de klas even rond. Hier en daar wat nieuwe gezichten. En ook wat oude bekende. Ze herkende Loran en Sanna nog van vorrig jaar. Rustig liep Alex naar haar plek en zette haar tas op tafel waarna ze ging zitten. Ze sloeg haar boeken open en nam kort wat aantekenigen door. Ze had er nog een paar van vorrig jaar. Uiteindelijk keek ze toch weer rond. Nieuwschierig was ze wel. Maar ze was nooit zo goed in het aanspreken van mensen. Nooit geweest ook. Voorzichtig pakte ze haar bril van haar neus. Ze zag een wazige vlek zitten, zo kon ze niets zien xd Ze pakte een stukje stof van haar truitje tussen haar duim en wijsvinger en maakte haar bril ermee school waarna ze hem weer op haar neus zette. Dat was beter..
Bryson liep met zijn handen in zijn zakken de aula door. Het was zo ontsettend stil. Ergens vond hij het jammer dat hij vorrig jaar niet gewoon beter zijn best had gedaan. Dan had hij nu nog bij zijn vrienden in de klas gezeten. Die waren nu allemaal een niveau hoger of zelfs van school. Ach ja, als dit niveau beter uitpakte voor Bryson zelf, dan moest het maar. En daarbij had hij gewoon een leuke klas dit jaar. Hij kende nog wat mensen zoals Cameron. Hij was wel een flexe gast, vond hij. Hij had nu al enorme zin in het weekend. Lekker uitgaan in de meest gave clubs in de stad. De halve school was er zo wat in het weekend te vinden. Meestal zag hij Cameron, Loran, Sanna, Alex en Abigail daar ook. Het meeste had hij dan nog contact met Cameron, omdat hij daarmee vorrig jaar ook bij in de klas had gezeten, en met Alex, omdat hij heel vaak met haar zus rondhing doordeweeks en ook in het weekend. Hij was eigenlijk het liefst altijd ergens anders. Overal behalve bij zijn eigen thuis. Zijn vader werkte hem de laatste tijd steeds meer op de zenuwen. En Adin..? Hij begon haar langzamerhand ietsjes meer te mogen. Maar dat was het dan ook. Zijn zusje kon soms knap irritant zijn maar hij hield wel van haar. ''Meneer Cleaveland? Moet u niet naar uw les?'' klonk het plost achter hem. Bryson draaide zich om. Hij haalde zijn handen uit zijn zakken en mompelde iets van ja. ''Ik moet een briefje halen..'' gaf hij uiteindelijk toe. ''Dat begint dan weer lekker, dit schooljaar, Meneer Cleaveland..'' zeurde de conciërge. Bryson staarde hem wat dodelijk aan maar liep toch achter hem aan. Ach, een telaat briefje was nog altijd beter dan een uitstuurbriefje..

Cameron liet een diepe zucht ontsnappen. Die leraar van Kunstgeschiedenis was zo oersaai. Oke, ZIjn vakkenpakket was leuk, Maar het enige wat hij er aan haatte was deze stomme leraar.. Hij makte hem op sommige momenten echt misselijk. Want hij had een dikke enorme puist op zijn voorhoofd die nooit leek weg te gaan.. en dat achtelijke brilletje van hem, Dat ronde, metalen brilletje die wel op zijn neus leek te wonen. En een van zijn voortanden stonden scheef. Het was echt zo'n dik, fatsig mannetje. Cameron tikte wat met zijn pen op de voorkant van zijn boek en zuchtte. Waar de hell bleef Bryson, Die gast was altijd te laat. En een telaatbriefje halen duurde toch ook niet ZO lang?! Hij schoot omhoog toen de leraar weer naar hem keek. "Cameron Rcker! Nog een keer zo'n sportieve houding en je mag ene rondje gaan rennen, EN gelijk even stoppen bij de conrector!" Riep de puistman en zwaaide met zijn dikke vingertje. Dat die man nog geen hartaanval had gekregen, Hij was zeker al in de 50 en had moeite om zich rustig te houden. "Ja meneer.." Zeurde Cameron, Hij draaide met zijn ogen en liet een zucht ontsnappen.b"Begint goed, Camm" Hoorde hij een stem achter zich. Het was een klasgenoot van hem. "Houdt je bek voordat ik hem dicht sla." Mopperde hij boos tegen de jongen, Het was echt zo'n Sietze type. (Nicole begrijpt) Alleen dan wat langer en ouder. De jongen draaide zich al snel om, Cameron zuchtte weer. Eigenlijk was hij helemaal niet zo, Maar Cameron had het zo gehad met school, Ook al had hij het zo erg naar zijn zin. Hij was benieuwd, Of hij dit jaar wel zou halen..

''Abigail?! Blijf je even bij de les, je mocht er al in zonder te laat briefje dus ik zou het erg op prijs stellen als je dan ook oplet.'' Zei de docent. Abigail knikte, ''Natuurlijk mevrouw.'' Zei ze met een gemaakt glimlachje en richtten zich weer naar het bord. Toen de docent goedkeurend knikte en zich omdraaide ontsnapte er een diepe zucht uit haar mond. Ongelooflijk dat vandaag nog geen te laat briefje hoefde te halen, meestal had ze er elke dag wel een stuk of 3, nouja de dag was nog niet om. In haar gedachten zat ze na te denken over wat ze allemaal niet zou doen en kauwde op haar pen zonder dat ze het door had.'' ''Krijg je thuis geen eten ofzo,'' zei een meisje spottend. Het was echt een popujopie type die meer naar haar eigen borsten keek dan voorzich uit. Abigail keek het meisje fel aan maar gereageerde er niet op, ze haten zulke types als zij, types die dachten dat ze alles ongestraft konden doen. Ha, had ze het verkeerd gedacht, ze zou dat meisje nog wel eens te grazen nemen. Abigail was goed in wraakplannen te bedenken, sommige voerde ze dan ook echt uit en andere waren weer net iets te duur of waren zo erg dat ze van school getrapt werd en dat wou ze ook weer niet.

Uiteindelijk liep Bryson weer 'vrij' door de aula. Hij keek dodelijk voor zich uit. Die kut conciërge had extreem langzaam gedaan en hem zowat uitgehoord over zijn onredelijke gedrag. En dat nog wel op de éérste schooldag. Bryson zuchtte. Zijn te laat briefje was zowat verkreukt in zijn handen. Nog een diepe zucht. Zijn lokaal naderde al. De helft van de les was zo wat voorbij. Hierna had hij wiskunde. Niet dat hij daar nou zo naar uit keek, maar het was beter dan deze les. Kwa leraar althans. Uiteindelijk opende Bryson de deur van zijn lokaal weer. De leraar keek hem bijna boos aan maar Bryson negeerde dit hard xd Hij liep naar zijn tafel toe, naast Cameron en liet zich wat moeddeloos in zijn stoel zakken. De leraar kuchte even en Bryson keek op. ''Meneer Cleaveland.. uw, briefje?'' zei de leraar op een bijna geïrriteerde toon. Bryson rolde met zijn ogen en snoof even. Maar uiteindelijk stond hij op en overhandigde de leraar het briefje. Hij kon nu maar beter in de pas gaan lopen. Anders zou hij voor nóg meer problemen zorgen..

"Begint goed Bry.." Zei Cameron zachtjes, Zo dat die enorme puist het niet zou horen. Volgensmij had dat ding een eigen wil, Zo groot was hij. Cameron gluurde even de klas rond en liet een zucht ontsnappen. Wat hij niet doorhad was dat hij weer lekker onderuit gezakt zat. Al snel werd hij er op gewezen door dat nerdtype wat hem ook had aangesproken. "Lummel.." Mompelde Cameron, Maar ging toch nog recht op zitten. Uiteindelijk, Na een half uur proberen om de klas stil te krijgen, Begon die vent dan toch uiteindelijk zijn lulverhaal op te zetten over hoe interessant dit vak wel niet was. Cameron zat vewl liever bij Fotografie dan bij dit oersaaie vak..

Loran zuchtte diep, de leraar liep naar de radio en zetten deze aan. ''Kapitel ein, aufgabe fünf''' klonk het uit de radio. Loran ging wat onderuit gezakt zitten. ''Hören und Sprechen'' ''Demokratie'' ''Demokratie'' Zeiden de leerlingen in koor, behalve Loran want hij had er geen zin in. ''Van Venrus, doet u ook mee?!'' Loran rolde met zijn ogen, ''Jaja,'' ''Niet zo'n toon tegen me aanslaan!'' ''Wat nou weer?! Ik zeg alleen maar Jaja en u word gelijk boos, nee hoor u haat me echt niet.'' Mompelde hij boos. ''Begin eerst maar recht te zitten en herhaal het woord!'' Loran mompelde en ging rechtzitten. ''Demokratie,'' ''Nu blij?'' ''Wilt u er soms uit meneer van venrus?!'' Loran gromde. ''Mooi, want ik eis respect!'' ''Respect, je kan een dildo in je reet krijgen,'' Mompelde hij boos. ''ERUIT!'' Schreeuwde de leraar, zijn vinger wees naar de deur, hij was helemaal aan het trillen. ''Relax, ik ga al, ik wou toch al niet meer hier zijn. En daarbij krijgt u elke avond er 1 in u reet, van u man toch?'' Hij pakte zijn spullen op en liep naar de deur. ''ERUIT!'' Schreeuwde hij nu woedend, hij was helemaal rood aangelopen. ''Ziet u nou wel, ik had toch gelijk.'' Loran kreeg een boek naar zijn hoofd gesmetten, maar die ontweek hij net. ''Ik wil je niet meer zien!'' Loran grinnikte en ging het lokaal uit. Hij slofte op zijn gemak naar de aula, mooi niet dat hij een uitstuurformulier ging halen voor die vent.

Bryson zuchte. ''Ja, nou ik zat ook liever thuis..'' mompelde hij tegen Cameron. En het was waar. Hij zát ook veel liever thuis. Hij had gewoon totáál geen zin meer in vandaag. Bryson zuchtte weer. Moeizaam keek hij op naar de klok. Nog iets meer dan een half uur. Zo saai. En dat was behoorlijk aan zijn 'werkhouding' te zien. ''Mr. Cleaveland, als u mijn les zo 'interessant' vind mag u er ook gelijk uit hoor..'' werd er op een sarcastische toon geroepen door de leraar. Bryson 'herstelde' zich en ging wat rechter op zitten. Een uitstuur briefje aan het begin van het nieuwe schooljaar kon hij zich zeker niet premiteren. Zijn vader zou uit zijn dak gaan. Hij moest zich wel inhouden. Want zin in gezeik had hij dus NIET. Bryson bromde wat en ontweek de blik van de leraar, die ondertussen weer verder was gegaan met zijn o zo saaie uitleg. Uiteindelijk tikte hij Bryson even aan. ''Yo, ga jij nog wat doen dit weekend?'' fluisterde hij. Hij keek even naar de leraar om te checken of die niets in de gaten had. Maar die was druk bezig met op het bord te schrijven en nog meer saaie bullshit te lullen.

Alex had verwonderd naar Loran gekeken. Zoiets had ze nog nooit gehoord. Althans, niet van hem. Ze leek wel in shock. Zoiets zou zij nooit doen. Ze zou het niet eens durven. Ze slikte en keek even naar de deur die zowat werd dichtgegooid. Was Loran altijd al zo? Ze kon het zich niet herinneren. Ze wierp even een blik op de leraar wiens hoofd bijna ontplofte van woede. Alex slikte en staarde maar wat naar haar boek. Ze zei niets. Dalijk zou de leraar haar er nog uitsturen...

"Die vent zijn puist is tijdens de vakantie volgensmij nog groter geworden" Zei Cameron zachtjes, Hij tikte wat met zijn pen op zijn tafel. Daarna begon hij er op te kauwen, Een diepe zucht ontsnapte uit zijn mond, Maar schoot overeind toen hij werd aangekeken door de leraar. "Recker, nog een keer en je mag er uit. En fluister maar wat zachter." Zei de vent kalmpjes. Cameron zuchtte diep en geirriteerd. "JA MENEER." Zei hij hard en met een luide stem, twee meiden begonnen te giechelen. Cameron greens even om wat hij zojuist had gedaan, Het was niet bepaald verstandig. De leraar zuchtte haast hopeloos, Hij wreef even op zijn voorhoofd en keek Cameron dodelijk aan. "Gaan we bijdehant doen?" Cameron greens weer. "NEE MENEER.." Zei hij weer hard en wachtte op een reactie van de leraar. Wat moest hij hier nou mee..

Loran zuchtte diep toen hij door de gangen slofte, hopelijk hadden zijn vrienden meer succes dan hij vandaag, wat hadden die twee eigelijk als eerste uur. Wat bedenkelijk krabte hij op zijn achterhoofd, hij had werkelijk geen idee, dat betekende dus dat hiij het rooster in de aula moest raad plegen kon hij metteen kijken waar hij dadelijk les had, zijn moeder zal wel niet blij zijn als ze hoorde dat haar lieve zoon de eerste les al van het schooljaar er was uitgestuurd, dat zou een lekker begin zijn, wat zou zijn vader niet zeggen, die docent was wel weer zo dat hij een keurige brief naar huis stuurde, om één of andere reden had zijn moeder die altijd als eerste te pakken. Hij zuchtte, wat zou er dit keer in de brief staan, hij haten die vent, hij snapte niet waarom andere hem zo aardig vonden, hij was vreselijk! De stank van zijn aftershave was al te ruiken op een kilometer afstand. En dat haar, hij moest echt nodig naar de kapper. De aula kwam al in zicht, niemand te bekennen, op een enkel spijbelaars na dan. Hij kende één van die jongens, het waren een stelletje zwervers, hij snoof en liepnaar de grote paal midden in de aula om het rooster te bekijken. Cameron en Bryson hadden kunstgeschiedenis, het verbaasde hem dat ze hier niet in de aula zatten, Cameron was niet echt bepaald geliefd bij kunstgeschiedenis vooral niet door docent puistenkop, zo noemde ze hem dan tenminste, hij had gelukkig nooit les gehad van de puist. Hij had tekenen, iets wat tenminste wel leuk was om te doen.

Bryson zat wat voorover geleund in zijn schoolbank. Zijn hoofd steunden in zijn hand en zijn ogen waren gericht op de klok. Nog iets minder dan 10 minuten. Hij zuchte. Alles leek zo lang te duren vandaag. School, hij had het nooit leuk gevonden. Het enige wát hij er nog leuk aan vond was het feit dat hij hier leuke mensen had ontmoet, vrienden had gemaakt. Bryson scheurde zijn blik bijna los van de klok en keek nu naar de leraar. Hij kneep zijn ogen ietjes samen en greens uiteindelijk vermakelijk. Het leek wel of die puist op zijn hoofd met de seconde groter werd. Bryson moest proberen zijn lach te onderdrukken, anders zou hij er écht worden uitgestuurd. Niet dat hij dat erg had gevonden, maar zijn vader zou woest worden. Hij zag het al helemaal voor zich. Een preek van hier nog langer dan tokyo. En waarschijnlijk zou hij ook weer eens huisarest krijgen. Het gebruikelijke dus. Bryson snapte echt niet dat zijn vader zo streng kon zijn. Waarom liet hij Bryson niet gewoon zijn ding doen, lekker zijn leven lijden. Zijn zoon fouten laten maken en hopen dat hij daar ook van zou leren. Maar nee. Helaas voor Bryson stak zijn vader zo niet in elkaar. Zijn vader wilde orde en discipline. Sterker nog, dat eiste hij. Bryson tikte onbewust wat met zijn vingers op tafel. De leraar draaide zich om en wierp Bryson een waarschuwende blik. Bryson keek wat bijdehand terug. Wat had iedereen vandaag?
Alex pakte haar spullen bij elkaar. De bel zou pas over 10 minuten gaan maar de leraar had al toestemming gegeven om de les te verlaten. Alex staarde even het raam uit. Wat dat betreft was Alex best wel een dagdromer. Daar hield ze van. Verhalen bedenken of schrijven. Zoals gewoonlijk stond er een vriendelijke grijns op haar gezicht. Ze wierp haar boekentas over haar schouder en liep de deur uit, de trap af en de aula in. Hij was vrij leeg. Ze zag alleen Loran en nog wat andere mensen die ze eigenlijk niet kende. Alex liep even naar het roosterboard. Haar volgende vak: Engels...

Cameron lag languit over zijn tafel, Het was zo saai.. Die vent bleef maar lullen en het leek wel of er geen einde aan kwam. "RECKER." Werd er fel geroepen. Cameron schrok uit zijn half slapende houding en keek verward om zich heen. "Ja meneer.." Mompelde hij, Hij zag dat de puistman waarshuwend naar hem keek. Hij kende die blik. Ja hoor, Eerste uitstuurformulier.. Hij zuchtte en raapte zijn spullen bij elkaar, Hij knikte naar Bryson. "Ik zie je wel" Zei hij en liep met een nors gezicht de klas uit. De laatste tien minuten, GE-WEL-DIG. Niet dus. Hij liep richting de administratie om een uitstuur formulier te pakken, En begon hem netjes in te vullen. Nu moest hij alleen nog maar bij de directeur een handtekening vragen. Daar ha dhij dus zo geen zin in he, Weer een preek aanhoren van die akelige man.. Met nog steeds dat zelfde norse gezicht liep hij de trap op naar he tkantoor van de directeur, Hij zat wat op zijn computer. "Meneer.." Zei Cameron zacht terwijl hij op de open deur klopte. "Ah.. Cameron.. begint goed jongen" De man wist al waar Cameron voor kwam. Hij vond het al gek dat hij geen preek kreeg. Er werd een handtekening op het formulier gezet, En zuchtend liep Cameron terug naar de les om het formulier in te vullen. onderweg kwam hij Alex tegen, maar hij zei niet echt iets. Met een fel gezicht kwam hij de klas binnen en een paar jongens begonnen vreemde opmerkingen te maken, Het enige wat Cameron deed was zijn middelvinger opsteken en het blaadje op het bureau neersmijten. Hij mocht er in stikken. Hij liep naar buiten en keek in het klaslokaal waar Loran zat, Zoals gewoonlijk zat hij weer eens lekker voor zich uit te staren. Hij trok een gekke bek naar hem en liep uiteindelijk verder Na wat te hebben gelachen, Want de docent kwam er aan en stond op het punt om hem weg te sturen.

(( jenni niet lullig bedoelt hoor, maar loran is eruit gestuurd dus zit niet meer in de les ))

Loran zuchtte diep en wierp een blik naast zich toen hij merkte dat er niemand naast hem kwam staan. Hij herkende het meisje, ze zat bij hem bij duits toch? Ow wat hij een hekel aan die vent mooi niet dat hij een formulier ging halen, die vent mocht dood neervallen voor hem apart. Toen hij merkte dat hij voor zich uit aan het staren was hees hij zijn rugzak op en slofte hij naar een lege tafel in de aula waar hij zich liet neer zakken op een stoel. Hij smeet zijn tas op tafel en ritste deze openen. Hij haalde er een sandwich uit die klaar gemaakt was door James en propte deze in zijn mond, hij moest wat doen om zijn tijd te dode en dit leek hem het beste wat hij kon doen en daarbij was de sandwich nog lekker ook.

De tijd ging traag voorbij maar toch uiteindelijk werd Abigail verlost door de bel. Ze pakte haar spullen in en hees de rugzak op haar rug en liep het lokaal uit, aanezien Abigail altijd erg sloom was vertrok ze als laatste, dan voor kwam ze die irritante deur verstopping. Op een slakken tempo liep ze naar de aula, ze had zo tekenen dus ze had haar boeken niet nodig.

((Oooh, sorry dat was ik vergeten xD VERGEET MIJN POST xD))

Cameron slenterde verveeld door de lege gangen, Die zo zouden worden gevuld met allerlei studenten. Hij opende de deur naar de aula en zijn gezicht klaarde ietwat op toen hij Loran zag zitten. Hij keek even op zijn klok, nog 3 minuten. Dat was geweldig zeg, de laatste vijf minuten er uit worden gestuurd. Hij keek even op het scherm waarop stond dat zo zijn eerstvolgende les tekenen zou zijn, Tekenen was leuk, maar er liep altijd wel iemand te zieken in de les. Dat was minder, Vond Cameron, want Tekenen was zijn lievelings vak en wou zich er graag in verdiepen. Hij liet zich zakken naast Loran op een stoel en keek hem haast dodelijk aan, Maar zo had hij het gelukkig niet bedoeld. "Laatste 5 minuten.." Mompelde Cameron alsof er iets heel saais was gebeurd. Achja, Kunstgeschiedenis. Wie vond dat nou leuk? Hij ging wat onderuitgezakt zitten en gooide zijn tas op de tafel, maar gooide iets te hard waardoor hij over de tafel heen schoof en weer op de grond belandde. Ee geirriteerde zucht ontsnapte uit zijn mond en met zijn voet trok hij de tas weer naar zich toe. SOms was hij gewoon wat aan het klooien. Hij sloot voor een kor tmoment zijn ogen, Maar kneep ze dicht toen hij het geluid van joelende 17jarigen hoorde die blij waren dat ze een minuut eerder de les uit mochten. Aan die overdreven huppelkutjes en mooiboys had Cameron een echte hekel. Achja, Hij kon het ook niet helpen dat Cameorn liever zichzelf was, En sommigen vonden dat nou eenmaal moeilijk om te accepteren. Nou, Van hem mochten ze de pot op. Hij was al lang blij dat hij echte vrienden had op deze school, en niet duizenden huppelkutjes om hem heen had lopen zoals die uit de eerste. Cameron keek wat voor zich uit en volgde met zijn ogen alle studenten die uit uin klas de aula binnen kwamen stromen, Waaronder nog zo'n verschrikkelijke huppelkut; Sanna. Oh wat had hij een hekel aan dat verziekte kind. Ze was verwend, Verwaand en had een hoge eigendunk van zichzelf. Nee, Met haar kon hij niet opschieten. En zij al helemaal niet met hem. Haar blik gleed naar Loran, haar hart sloeg een korte slag over en ze schraapte zenuwachtig haar keel. Maar haar blik veranderde al snel in een blik van afkeer die naar Cameron was gericht. "Ik spuug op jou." Fluisterde Cameron zachtjes met zijn ogen tot spleetjes geknepen e maakte een beweging dat hij haar kop zou afhakken. Ook Cameorn kon van zich afbijten, Dat kon je wel merken. Maar het recht in haar gezicht zeggen was wel iets moeilijker, Want wat Sanna deed wa smet harde feiten en roddels komen, Die Cameron niet kon tegenhouden. Ooit zou Cameron haar terug pakken..

((Ehm ik moest nog posten.....))

((OFUCK SORRY Dx Alweer =.= ja sorry ik heb een beetje last van slaaptekort xD))

((-.- ik post zo wel..))

((OK ik verveel me nu gewoon... wanneer gaan we écht beginnen met dat Life Switch?? -.-))

Alex keek even op de grote klok in de aula. Misschien zou ze nog even snel naar haar kluisje knunnen gaan. Ze vond haar tas nu al zwaar worden. Uiteindelijk draaide ze zich dan toch maar om en begon richting de kluisjes te lopen. Onderweg zag ze Cameron en Loran nog. Ook Sanna kwam aangelopen. Ze stopte heel even met lopen en greens. Ze had de blik op Sanna's gezicht gezien. Ze was dus nog steeds zo weg van Loran. En dat was ook niet gek. Loran was opzich ook een best knappe jongen om te zien. Alex keek even naar Cameron. Hij mocht Sanna duidelijk NIET. En zij hem trouwens ook niet. Alex zuchtte even. Ergens vroeg ze zich wel af hoe het was. Om verliefd te zijn. Ze wist het niet. Alex liet zich uiteindelijk zakken op een stoel die bij een tafel in de aula stond. Ze zette haar tas op schoot. Ooit kwam die dag voor haar wel. Daar bleef ze in geloven...

(( de bedoeling is dat je karakter in aan merking komt voor het programma, dus zorg dat je personage contact maakt met één van de NPC's die natuurlijk zelf speel, sorry dat ik pas zo laat post maar het valt niet mee om ziek thuis te liggen T.T erg gezellig is het niet als je ma je telkens in de gaten houd en je de halve apotheek laat in slikken T.T Ik HAAT KEEL en VOORHOOFD ONTSTEKING DX ))

Loran keek opzij, Cameron had blijkbaar een leuke dag, ''Duits ging niet echt veel beter, zelfde leraar als vorig jaar, zal je wel vaker hier gaan treffen denk ik als je kunst geschiedenis heb. Laatste 10 minuten, langer dan ik.'' Zei hij met een brede grijns. ''Achja, dit word me een goed jaar, ik voel het gewoon, ik bedoel die Sanna komt nu niet hier zitten en zit niet in me nek te hijgen alsof ze me wil opeten.'' Zei hij lachend. Loran zag overal wel het leuke van in en kon overal wel een opmerking plaatsen al konden zijn opmerkingen soms wat slechter uitpakken dan anders. ''Heb je bryson al gevraagt voor zaterdag?'' vroeg hij nu aan Cameron, ''Waar is hij eigelijk?'' vroeg hij nu met een frons, hem kende rende hij zo snel mogelijk dat lokaal uit als hij dat kon. Hij keek de aula rond, hij werd bekeken door die nieuw stagier. Hij rilde, ''Man, die nieuwe stagiers zijn echt om bang van te worden, ze bekijken je echt de hele tijd alsof wij een prooi zijn ofzo, echt eng...'' Hij zag dat de stagier op hem af liep. ''Onee, hij heeft me vast gehoord, hij gaat me opeten!'' Riep Loran haast hysterisch tegen Cameron. ''Man, ik dacht dat Sanna eng kon zijn, maar hun zijn nog enger, bescherm me!'' Riep hij tegen Cameron en verschool zich achter hem. ''Ik ben te jong om te sterven..'' piepte hij. Abigail trok haar wenkbrouw op toen ze Loran zo zag zitten. Ze schudde met haar hoofd en keek de Aula rond, op zoek naar één van haar vriendinnen. Ze zag Alex zitten en liep met een grote glimlach op haar af en ging bij haar aan tafel zitten. ''Hello,'' Zei ze met een brede glimlach. Abigail probeerde altijd vrolijk te zijn ookal was ze niet zo. Het was alsof ze die knop dan omdraaide en hoe meer ze het deed, hoe beter ze zich ging voelen, het was raar, maar Abbi was niet echt bepaald, normaal...